Zangeres Noam Vazana was in 2014 te gast op het Tanjazz Festival in Marokko om haar eigen liedjes te spelen, en het was de eerste keer dat ze in Marokko was. Het was het land waar haar ouders allebei vandaan kwamen, voordat ze in de jaren vijftig emigreerden naar Israël. Na afloop van het festival bezocht ze de steden waar haar familie ooit gewoond had, Fez en Casablanca, en tijdens een van haar wandelingen over de medina van Fez hoorde ze ineens een bekende melodie, die gezongen werd door een grote groep mensen, zomaar op straat. Het duurde even voor ze zich realiseerde dat haar grootmoeder dit lied voor haar gezongen had in het Ladino, een oud Spaans-Joods dialect. Tijdens haar reis door Marokko kwamen er meer melodieën bij, met meer kinderherinneringen aan haar grootmoeder, en die innerlijke muzikale bron leidde tot dit album, Andalusian Brew, dat ze uitbracht onder de naam Nani, omdat haar grootmoeder haar altijd zo noemde. Nani betekent “meisje”. Het is een prachtig, ingetogen, heel mooi gearrangeerd album geworden. Melancholiek, maar niet overdreven, om het zo maar te zeggen. Precies goed. Mooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: