de tweede plaat van jack clement... cowboy jack clement - 2
Toevallig hadden we het hier kortgeleden over de eerste plaat van Jack Clement, die ik beschouw als een Vergeten Meesterwerk. Ik dacht dat deze plaat waarschijnlijk, dankzij de grote bescheidenheid van de performer Jack Clement, ook wel zijn laatste zou zijn, maar tot mijn grote verrassing blijkt zojuist de tweede plaat van Clement te zijn verschenen. Opmerkelijk, op zijn zachtst gezegd, want de man is drieënzeventig.
Hoog tijd dus voor een iets uitgebreider portret van Cowboy Jack Clement.

 

 

Jack Clement wordt door veel mensen beschouwd als een genie. Zelf doet hij daar heel laconiek over, maar er zit wat in. Clement is vooral bekend als platenproducer. Hij begon bij Sam Phillips in de Sun-studio’s waar hij onder meer met Roy Orbison, Charlie Rich en Jerry Lee Lewis werkte, maar na een dronken ruzie stapte hij op en begon voor zichzelf. Hij produceerde een hele rits artiesten, van Johnny Cash en Waylon Jennings tot John Hartford en Townes van Zandt en zelfs Louis Armstrong. Later werd hij door U2 gevraagd om Rattle And Hum te produceren, en ook dat deed hij met veel plezier, hoewel hij nog nooit van de band gehoord had. Daarnaast begon hij zijn eigen uitgeverij, bouwde zelf zijn eigen studio, lanceerde zijn eigen platenlabel en produceerde een horrorfilm. Wat minder bekend is dat Clement ook een geweldige songwriter was. Zijn liedjes zijn opgenomen door uiteenlopende mensen als Hank Snow, John Prine, Cliff Richard, Ray Charles, Gran Parsons, Tom Jones, George Jones, Foghat, Johnny Cash en Charley Pride. Die laatste was overigens een ontdekking van Clement, en hij brak met het produceren van de eerste twaalf platen van deze eerste zwarte countryzanger een genre open dat tot dat moment exclusief blank was. Daarmee wordt ook al duidelijk dat de man niet bepaald star te noemen is. Dat geldt ook voor zijn arrangementen. Om een voorbeeld te noemen: de mariachi-trompetten op Ring Of Fire van Johnny Cash waren zijn idee. Voor een countryplaat redelijk revolutionair.

Wat nog minder mensen weten is dat Jack Clement een meer dan voortreffelijk performer is. Hij vond het altijd al heerlijk om samen met vrienden muziek te maken en te zingen, maar had nooit echt de behoefte om zelf in de spotlights te staan. Zo’n dertig jaar geleden, toen de Cowboy bijna vijftig was, verscheen er toch een plaat van hem, All I Want To Do In Life, die door de enkeling die hem bezit gekoesterd wordt als een Vergeten Meesterwerk. Die plaat blonk uit door de bescheiden aanpak – Clement zingt zeer ontspannen, terwijl de arrangementen uitmunten door fijnzinnigheid. Een intiem meesterwerk.
De liefhebber kwam Jack heel af en toe tegen, bijvoorbeeld in de documentaire over Ierse muziek in Amerika, Bringing It All Back Home, waarin hij met wat vrienden in een kring zit te zingen. Dat smaakte naar meer, maar we hebben moeten wachten tot de man drieënzeventig was voor zijn tweede plaat verscheen. Guess Things Happen That Way duurt amper een half uur, net als de eerste plaat, maar ook dit is een intiem meesterwerk dat zijn geheimen mondjesmaat prijsgeeft. Door de ontspannen manier van musiceren heb je de neiging deze plaat langs te laten waaien, maar als je even wat beter luistert hoor je de vele verborgen grapjes (bijvoorbeeld Johnny Cash die op de achtergrond twee keer “I don’t like it” zingt, en daarna één keer “I love it”) en de prachtige gelaagdheid van de muziek. Want Clement weet hoe hij een plaat moet produceren, en dus ook hoe hij zijn arrangementen moet brengen zonder overgeproduceerd te klinken. Het merkwaardige is dat zijn oude nummers, die we voor een deel in de versies van anderen kennen, in deze relaxte Clementversies veel harder overkomen. Het is overigens een plaat geworden die niet eenvoudig te classificeren is – het is geen klassieke country, maar ook geen singer/songwriterplaat. Clement voegt gewoon blazers toe als hij dat nodig vindt, of een jazzy swingende klarinet of een piano. Alles in dienst van het liedje.

Het resultaat is een plaat waar je voorlopig niet op uitgeluisterd bent.
Hij heeft zich voor deze plaat overigens omringd met een indrukwekkend stel muzikale vrienden – Tim O’Brien, Kenny Malone, Ronnie McCoury, Johnny Cash en nog wat grote namen, die allemaal virtuoos en geďnspireerd bezig zijn.

De kans dat dit ook de laatste Clementplaat zal blijken te zijn is groot, dus het is wel zaak ervoor te zorgen dat dit fraaie album niet ook weer een Vergeten Meesterwerk wordt, maar dat het zijn weg naar een wat breder publiek vindt dan alleen zijn collega-muzikanten. Het zal Jack zelf niet veel kunnen schelen, want de man is oprecht bescheiden, maar als je jezelf een plezier wil doen, koop dan deze cd, en geniet.

  • Cowboy Jack Clement - Guess Things Happen That Way - Dualtone 80302-01187-2

  • Bringing It All Back Home (de dvd, niet de cd, want daar vind je de cowboy niet...)

  • Singing Songwriters dvd - Clement zingt For The Sake Of The Song en vervult een prachtige en uiteindelijk hilarische bijrol in Heavenly Houseboat van Rodney Crowell en Emmylou Harris.
     

terug naar de startpagina van moors magazine