![]() |
cowboy jack clement - 2 |
Toevallig hadden we het hier kortgeleden over
de eerste plaat van Jack Clement, die ik
beschouw als een Vergeten Meesterwerk. Ik dacht dat deze plaat
waarschijnlijk, dankzij de grote bescheidenheid van de performer Jack
Clement, ook wel zijn laatste zou zijn, maar tot mijn grote verrassing
blijkt zojuist de tweede plaat van Clement te zijn verschenen. Opmerkelijk,
op zijn zachtst gezegd, want de man is drieënzeventig. Hoog tijd dus voor een iets uitgebreider portret van Cowboy Jack Clement.
|
Jack Clement wordt door veel mensen beschouwd als een genie. Zelf doet hij daar heel laconiek over, maar er zit wat in. Clement is vooral bekend als platenproducer. Hij begon bij Sam Phillips in de Sun-studio’s waar hij onder meer met Roy Orbison, Charlie Rich en Jerry Lee Lewis werkte, maar na een dronken ruzie stapte hij op en begon voor zichzelf. Hij produceerde een hele rits artiesten, van Johnny Cash en Waylon Jennings tot John Hartford en Townes van Zandt en zelfs Louis Armstrong. Later werd hij door U2 gevraagd om Rattle And Hum te produceren, en ook dat deed hij met veel plezier, hoewel hij nog nooit van de band gehoord had. Daarnaast begon hij zijn eigen uitgeverij, bouwde zelf zijn eigen studio, lanceerde zijn eigen platenlabel en produceerde een horrorfilm. Wat minder bekend is dat Clement ook een geweldige songwriter was. Zijn liedjes zijn opgenomen door uiteenlopende mensen als Hank Snow, John Prine, Cliff Richard, Ray Charles, Gran Parsons, Tom Jones, George Jones, Foghat, Johnny Cash en Charley Pride. Die laatste was overigens een ontdekking van Clement, en hij brak met het produceren van de eerste twaalf platen van deze eerste zwarte countryzanger een genre open dat tot dat moment exclusief blank was. Daarmee wordt ook al duidelijk dat de man niet bepaald star te noemen is. Dat geldt ook voor zijn arrangementen. Om een voorbeeld te noemen: de mariachi-trompetten op Ring Of Fire van Johnny Cash waren zijn idee. Voor een countryplaat redelijk revolutionair. Wat nog minder mensen
weten is dat Jack Clement een meer dan voortreffelijk performer is. Hij
vond het altijd al heerlijk om samen met vrienden muziek te maken en te
zingen, maar had nooit echt de behoefte om zelf in de spotlights te staan.
Zo’n dertig jaar geleden, toen de Cowboy bijna vijftig was, verscheen er
toch een plaat van hem, All I Want To Do In Life, die door de enkeling die
hem bezit gekoesterd wordt als een Vergeten Meesterwerk. Die plaat blonk
uit door de bescheiden aanpak – Clement zingt zeer ontspannen, terwijl de
arrangementen uitmunten door fijnzinnigheid. Een intiem meesterwerk. Het resultaat is een
plaat waar je voorlopig niet op uitgeluisterd bent. De kans dat dit ook de laatste Clementplaat zal blijken te zijn is groot, dus het is wel zaak ervoor te zorgen dat dit fraaie album niet ook weer een Vergeten Meesterwerk wordt, maar dat het zijn weg naar een wat breder publiek vindt dan alleen zijn collega-muzikanten. Het zal Jack zelf niet veel kunnen schelen, want de man is oprecht bescheiden, maar als je jezelf een plezier wil doen, koop dan deze cd, en geniet.
|