Abacaxi is een opmerkelijk Frans trio dat buitengewoon avontuurlijke, maar vooral vrolijke, humoristische instrumentale muziek maakt. Pop, rock, jazz, avantgarde, elektronica, effectenpedalen, alles wordt in de strijd gegooid en als luisteraar zit je met open bek te luisteren. Werkelijk alles is leuk aan deze muziek.
Abacaxi – Quetzal
Holly’s stempelgrafiek nummer 6336 is van een afstandje puur een spel van optische illusies, maar als je gaat inzoomen zul je zien dat je er ook van alles in kunt ontdekken dat je van die afstand misschien niet helemaal verwachtte.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6337 lijkt minder subtiel dan de vorige, maar kijk eens wat langer en je ziet ook hier dat er meer te ontdekken valt dan je op het eerste gezicht zou denken. Groeikunst, zei iemand laatst, en daar zit wel wat in.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6338 is een spel van licht en schaduw, en een spel van optische illusies, en ook hier kun je het beste even rustig de tijd nemen als je de geheimen van deze grafiek wil doorgronden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6333 is gemaakt met stempels die ik gesneden heb uit de grootste rubberen gummen van het Tsjechische merk Koh-i-noor Hardtmuth, het enige merk dat mooie grote kwaliteitsgummen maakte tot voor kort, want ik ben helaas hun laatste voorraad aan het opmaken, vrees ik. Als je nog ergens een grote olifantengum voor me op de kop kunt tikken zou ik daar heel blij van worden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6334 – het probleem dat ik met de gummen heb speelt absoluut niet met de stempelkussens die ik gebruik, want juist de goedkoopste zwarte stempelkussens geven soms de meest fascinerende kleuren af, van paarsig, tot groen, rood en bruin, om van de verschillende grijstinten nog maar te zwijgen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6335 lijkt op het eerste gezicht misschien wat chaotisch, maar als je een beetje afstand neemt en je kijkt even wat langer, dan valt alles vanzelf op zijn plek en blijkt hij verrassend overzichtelijk, met veel te ontdekken ook nog eens.
Ik voel me al weer goed genoeg om mijn atelier op te zoeken, zoals je ziet, maar ik ben nog niet toegekomen aan veel meer, moet ik bekennen. De griep is nog steeds langzaam aan het wegebben, dat valt behoorlijk tegen dit keer.
Trompettist Gijs Levelt ken ik van Spinifex en de Amsterdam Klezmer Band, en sinds kort ook van zijn soloprojecten. Nu is er een album met het werk dat hij componeerde voor een aantal theaterstukken, en dat levert weer heel andere muziek op, waarbij humor en melancholie prachtig samengaan. Geweldige muziek, die ook buiten het theater volledig op zich zelf kan staan.
Gijs Levelt – Playground
Elk schaakbord dat ik in een rommelmarkt tegenkom koop ik om het tot een abstract schilderij om te toveren, meestal met wat optische illusies om het spannend te maken. Inmiddels heb ik een hele reeks van dat soort paneeltjes.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 4
Migali is een spinnenprinses die op de Koninklijke Academie klaargestoomd wordt voor het koningschap. Dat levert een hilarische nonsensstrip op waar niet alleen kinderen heerlijk om kunnen lachen.
Migali deel 3 en 4
Wat ik hier gisteren schreef geldt nog steeds: de griep is behoorlijk hardnekkig, dus ook vandaag een minimale aflevering van dit magazine.
De nieuwjaarskaart van Joost Swarte willen we je niet onthouden, hij kwam net binnen.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 3 is een spel van optische illusies, met heel wat meer kleur dan mijn stempelgrafieken, maar ook hier geldt dat je het beste een beetje afstand kunt nemen en wat langer moet blijven kijken om alles op zijn plek te laten vallen.
Wegens ziekte draait dit magazine even op een lager pitje.
Voor de Canadese songwriter en zanger Shelley Posen heb ik een blijvend zwak, want hij weet altijd weer treffend liedjes te maken over de essentiële dingen die het leven de moeite waard maken, en dan vooral die zaken waar je bijna overheen dreigt te kijken, of waarvan je je het belang pas veel later realiseert. Op zijn album uit 2022 staan twaalf van dat soort juweeltjes .
Shelley Posen – Old Loves
Holly’s schilderijen 2025 nummer 1 is een vrolijk geval van op-art met een rafeltandje, waarbij het even kan duren voor je er greep op hebt, maar als je de moeite neemt een beetje afstand te nemen en wat langer te kijken kon je wel eens aangenaam verrast worden.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 2 zet je als kijker ook weer op het verkeerde been, nu met veel paarse kleuren. Neem ook hier weer uitgebreid de tijd, want het duurt echt even voordat alles op zijn plek valt. En neem een beetje afstand.
Voorouders aflevering 6 – in deze aflevering van zijn nieuwe feuilleton duikt Ruud Moors wel erg diep in het verleden van zijn voorouders. Deel zes van deze reeks filosofische en autobiografische essays, waarvan we er hier elke week een publiceren.
En dan nog even een last-minute-tip: vanmiddag kun je nog naar Borg Welgelegen in Sappemeer voor een uniek concert van bassist en componist Bert van Erk, klarinettist Michael Moore en de beste drummer van het westelijk halfrond, Sebastian Demydczuk. Van Erk maakte muziek bij prenten van Werkman.
Spelen met Werkman, vanmiddag in Sappemeer
Het openbaar vervoer is nog erger achteruit gegaan dan wij vreesden, want station Sappemeer-Oost blijkt een paar jaar geleden opgeheven en zelfs afgebroken te zijn, en dat betekent dat wij niet meer gemakkelijk op zondagmiddag bij Borg Welgelegen kunnen komen. Met onze wankele gezondheid zit een half uur lopen er helaas niet meer in, dus zullen we dit concert zelf moeten overslaan. Dat krijg je als je al een leven lang zonder auto leeft om het milieu te sparen, sprak hij cynisch.
RZWD is een Poolse band die een heerlijke bak pokkeherrie maakt, die op het eerste gehoor vooral klinkt als, ja, inderdaad, een gigantische bak pokkeherrie (hier thuis kan ik er alleen op de koptelefoon naar luisteren, vrees ik), maar als je beter luistert blijkt er ongelofelijk veel nuance en subtiliteit in te zitten – tempowisselingen, vreemde combinaties, je wordt eigenlijk steeds als luisteraar op het verkeerde been gezet. En dan zit ik dus te genieten.
RZWD – GAPS
Holly’s stempelgrafiek 6330 is een spel van suggestie en bedrog, waarin de een verkreukelde gezichten zal zien en de ander verkreukelde oren. Je kunt er ook gewoon naar kijken als abstracte optische illusies met een rafelrandje, maar neem er in ieder geval ruim de tijd voor, want dat levert wel wat op.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6331 is een spel van licht en schaduw dat van een afstandje het beste werkt. En als je wat langer en aandachtiger kijkt zul je zien dat hij geraffineerder in elkaar zit dan je op het eerste gezicht wellicht dacht.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6332 is wat een vriend van me “kantelkunst” noemt, dat wil zeggen dat deze bij elke kanteling wezenlijk verandert. Dus sta na elke kanteling in de galerie even wat langer stil om alles tot rust te laten komen, dan zie je wat hij bedoelt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6327 verandert als je je focus ook maar een klein beetje verlegt. En dan maakt het ook nog uit of je van een afstandje kijkt of van dichtbij. Neem er de tijd voor.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6328 is een spel van licht en schaduw, waarbij de subtiele kleuren en grijstinten van de verschillende zwarte stempelkussens die ik gebruik zeker helpen. Zoom bij deze ook eens even in.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6329 is op-art met een rafelrandje, en je kunt hem jet beste van een klein afstandje bekijken. Dan werkt het allemaal het beste en krijg je het gemakkelijkste greep op het geheel.
De griep heeft het hier weer eens overgenomen – koorts en moe, ik val steeds achter mijn computer in slaap, dus ik duik gewoon mijn bed weer in, want dit werkt niet. Morgen ga ik weer met frisse moed hier verder.
Jere Valkonen is een Finse singer/songwriter die opvalt door zijn fraaie melodieën en opmerkelijke arrangementen, die gaan van buitengewoon ingetogen naar stevig en bombastisch, waarbij folk, klassiek en rock elkaar mooi in evenwicht houden. Het klinkt allemaal heel wat energieker en opgewekter dan het ietwat deprimerende hoesje deed vermoeden. Geweldig album.
Jere Valkonen – Viimeistä kertaa
Holly’s stempelgrafiek nummer 6324 kun je het beste van een afstandje bekijken, dan komt dit ritmische spel van optische illusies het beste tot zijn recht. Ook hier geldt weer dat je er even wat langer naar moet kijken als je hem echt wil veroveren.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6325 heeft ook wat tijd nodig voordat alles op zijn plek valt. Let hier vooral ook eens op de subtiele kleuren en grijstinten, die allemaal van verschillende zwarte stempelkussens komen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6326 is een spel van licht en vooral schaduwen, en de optische illusies spelen daardoor ook weer een rol, dus je wordt als kijker ook hier weer op scherp gezet als je de moeite neemt om even wat beter te kijken.
