Filippo Cosentino is een componist die zijn sporen al verdiend heeft in de jazz en met scores voor film en theater. Het album Ascension bevat een aantal stukken voor strijkkwartetten die hij schreef geïnspireerd door een aantal bijzondere bergwandelingen die hij maakte. Mooie muziek, die aan de filmmuziek van Michael Nyman doet denken.
Filippo Cosentino – Ascension
Holly’s stempelgrafiek nummer 6345 is een mooi voorbeeld van op-art met een rafelrandje, en als je inzoomt kun je ook weer goed zien hoeveel verschillende subtiele kleuren en tinten grijs mijn verzameling zwarte stempelkussens oplevert.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6346 is op een andere manier ook weer een spel van optische illusies, en ook hier geldt dat een beetje afstand nemen en wat langer kijken wellicht de beste tips zijn.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 5 is een spel van suggestie en bedrog. Bekijk hem van een afstandje en ga in de galerie de eerste vier plaatjes langs, zodat je het schilderij in zijn geheel kantelt, dat levert verrassende perspectiefwisselingen op.
De Jagers van Umatopee, het nieuwe avontuur van Storm, begint met Roodhaar en Nomad die op zoek zijn naar Storm die na een explosie lijkt te zijn omgekomen. Maar na een paar bladzijden vinden we Storm niet op de afvalplaneet Ondranides, waar Roodhaar en Nomad zochten, maar op het Atol Umatopee, een groene vrijhaven van Pandarve, die wordt beheerd en beschermd door de Jagers van Umatopee, die meedogenloze stropers proberen te stoppen. Storm blijkt te zijn ingelijfd bij die jagers, en gaat met hun op stropersjacht, waarbij twee halfen onverwacht naar hun laatste rustplaats moeten worden geholpen. Halfen zijn magische wezens die maar één dag leven, en de twee kinderen zien we in de loop van het verhaal dan ook langzaam maar zeker oud worden, terwijl hun tijd begint te dringen. Science fiction van de betere soort, en dit is weer een topaflevering in de reeks strips rond Storm.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6342 is een variatie op een van mijn thema’s. Iemand vroeg me naar het belang van mijn kunst in deze merkwaardige tijden. Dat je goed op moet letten en beter leert kijken door aandachtig en langer naar deze grafieken te kijken lijkt me al voldoende, eerlijk gezegd. Zo leer je fake te scheiden van echt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6343 is een spel van optische illusies waarbij je als kijker op een vrij subtiele manier op het verkeerde been wordt gezet. Neem even de tijd en laat alles even rustig op zijn plek vallen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6344 is weer een spel van suggestie en bedrog dat je het beste van een afstandje kunt bekijken. Als je gaat inzoomen verdwijnt een deel van de magie, maar zie weer heel andere fascinerende zaken.
Voorouders aflevering 7. In deze zevende aflevering van Ruud Moors’ reeks filosofische en autobiografische essays duikt hij opnieuw in het verleden. Elke zondag een nieuwe aflevering.
Sleutelmomenten is een merkwaardig boek dat perfect past bij Joost Swarte en zijn werk, want het is geen biografie, geen autobiografie, maar het vertelt wel het verhaal van het leven van Joost Swarte in sleutelmomenten. En die sleutelmomenten kun je zien als een variant op de klare lijn, de term die Swarte ooit bedacht voor het werk van Hergé, de schepper van Kuifje. Want bij de klare lijn worden steeds de sleutelmomenten in een stripverhaal vastgelegd. “Bevroren actie, maar dan wel juist dat onderdeel van de actie dat het bewegingspatroon accentueert”. Een bijzondere introductie tot leven en werk van de internationaal bekendste Nederlandse tekenaar.
Sleutelmomenten – Ward Wijndelts over Joost Swarte.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6339 is een spel van optische illusies, op-art met een rafelrandje, waar je even wat meer tijd aan moet besteden dan je voor een beeldscherm gewend bent. Maar het duurt gewoon even wat langer voor alles op zijn plek valt hier.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6340 ziet er wat eenvoudiger uit, maar ook hier geldt dat als je langer kijkt je steeds meer blijkt te ontdekken. Dus neem de tijd, en zoom vooral ook even in.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6341 is een bijzonder subtiel spel van licht en schaduw, en ik herhaal mezelf, ik weet het, maar ook hier moet je echt wat langer naar kijken als je de geheimen van deze grafiek wil doorgronden.
Abacaxi is een opmerkelijk Frans trio dat buitengewoon avontuurlijke, maar vooral vrolijke, humoristische instrumentale muziek maakt. Pop, rock, jazz, avantgarde, elektronica, effectenpedalen, alles wordt in de strijd gegooid en als luisteraar zit je met open bek te luisteren. Werkelijk alles is leuk aan deze muziek.
Abacaxi – Quetzal
Holly’s stempelgrafiek nummer 6336 is van een afstandje puur een spel van optische illusies, maar als je gaat inzoomen zul je zien dat je er ook van alles in kunt ontdekken dat je van die afstand misschien niet helemaal verwachtte.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6337 lijkt minder subtiel dan de vorige, maar kijk eens wat langer en je ziet ook hier dat er meer te ontdekken valt dan je op het eerste gezicht zou denken. Groeikunst, zei iemand laatst, en daar zit wel wat in.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6338 is een spel van licht en schaduw, en een spel van optische illusies, en ook hier kun je het beste even rustig de tijd nemen als je de geheimen van deze grafiek wil doorgronden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6333 is gemaakt met stempels die ik gesneden heb uit de grootste rubberen gummen van het Tsjechische merk Koh-i-noor Hardtmuth, het enige merk dat mooie grote kwaliteitsgummen maakte tot voor kort, want ik ben helaas hun laatste voorraad aan het opmaken, vrees ik. Als je nog ergens een grote olifantengum voor me op de kop kunt tikken zou ik daar heel blij van worden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6334 – het probleem dat ik met de gummen heb speelt absoluut niet met de stempelkussens die ik gebruik, want juist de goedkoopste zwarte stempelkussens geven soms de meest fascinerende kleuren af, van paarsig, tot groen, rood en bruin, om van de verschillende grijstinten nog maar te zwijgen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6335 lijkt op het eerste gezicht misschien wat chaotisch, maar als je een beetje afstand neemt en je kijkt even wat langer, dan valt alles vanzelf op zijn plek en blijkt hij verrassend overzichtelijk, met veel te ontdekken ook nog eens.
Ik voel me al weer goed genoeg om mijn atelier op te zoeken, zoals je ziet, maar ik ben nog niet toegekomen aan veel meer, moet ik bekennen. De griep is nog steeds langzaam aan het wegebben, dat valt behoorlijk tegen dit keer.
Trompettist Gijs Levelt ken ik van Spinifex en de Amsterdam Klezmer Band, en sinds kort ook van zijn soloprojecten. Nu is er een album met het werk dat hij componeerde voor een aantal theaterstukken, en dat levert weer heel andere muziek op, waarbij humor en melancholie prachtig samengaan. Geweldige muziek, die ook buiten het theater volledig op zich zelf kan staan.
Gijs Levelt – Playground
Elk schaakbord dat ik in een rommelmarkt tegenkom koop ik om het tot een abstract schilderij om te toveren, meestal met wat optische illusies om het spannend te maken. Inmiddels heb ik een hele reeks van dat soort paneeltjes.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 4
Migali is een spinnenprinses die op de Koninklijke Academie klaargestoomd wordt voor het koningschap. Dat levert een hilarische nonsensstrip op waar niet alleen kinderen heerlijk om kunnen lachen.
Migali deel 3 en 4
Wat ik hier gisteren schreef geldt nog steeds: de griep is behoorlijk hardnekkig, dus ook vandaag een minimale aflevering van dit magazine.
De nieuwjaarskaart van Joost Swarte willen we je niet onthouden, hij kwam net binnen.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 3 is een spel van optische illusies, met heel wat meer kleur dan mijn stempelgrafieken, maar ook hier geldt dat je het beste een beetje afstand kunt nemen en wat langer moet blijven kijken om alles op zijn plek te laten vallen.
Wegens ziekte draait dit magazine even op een lager pitje.
Voor de Canadese songwriter en zanger Shelley Posen heb ik een blijvend zwak, want hij weet altijd weer treffend liedjes te maken over de essentiële dingen die het leven de moeite waard maken, en dan vooral die zaken waar je bijna overheen dreigt te kijken, of waarvan je je het belang pas veel later realiseert. Op zijn album uit 2022 staan twaalf van dat soort juweeltjes .
Shelley Posen – Old Loves
Holly’s schilderijen 2025 nummer 1 is een vrolijk geval van op-art met een rafeltandje, waarbij het even kan duren voor je er greep op hebt, maar als je de moeite neemt een beetje afstand te nemen en wat langer te kijken kon je wel eens aangenaam verrast worden.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 2 zet je als kijker ook weer op het verkeerde been, nu met veel paarse kleuren. Neem ook hier weer uitgebreid de tijd, want het duurt echt even voordat alles op zijn plek valt. En neem een beetje afstand.
Voorouders aflevering 6 – in deze aflevering van zijn nieuwe feuilleton duikt Ruud Moors wel erg diep in het verleden van zijn voorouders. Deel zes van deze reeks filosofische en autobiografische essays, waarvan we er hier elke week een publiceren.
En dan nog even een last-minute-tip: vanmiddag kun je nog naar Borg Welgelegen in Sappemeer voor een uniek concert van bassist en componist Bert van Erk, klarinettist Michael Moore en de beste drummer van het westelijk halfrond, Sebastian Demydczuk. Van Erk maakte muziek bij prenten van Werkman.
Spelen met Werkman, vanmiddag in Sappemeer
Het openbaar vervoer is nog erger achteruit gegaan dan wij vreesden, want station Sappemeer-Oost blijkt een paar jaar geleden opgeheven en zelfs afgebroken te zijn, en dat betekent dat wij niet meer gemakkelijk op zondagmiddag bij Borg Welgelegen kunnen komen. Met onze wankele gezondheid zit een half uur lopen er helaas niet meer in, dus zullen we dit concert zelf moeten overslaan. Dat krijg je als je al een leven lang zonder auto leeft om het milieu te sparen, sprak hij cynisch.