Dat komt mooi uit – aflevering 8 gaat over een eenmalige en zeer bijzondere omhelzing. De achtste aflevering in deze reeks autobiografische en filosofische essays van Ruud Moors. Elke week vind je hier op zondag een nieuwe aflevering.
Giacomo Pedicini is een Italiaanse bassist en componist waar ik al eerder enthousiast over was, en zijn nieuwe album gaat nog een stap verder dan dat vorige, waarin hij ook al behoorlijk extreem de grenzen van zijn instrument opzocht. Voor de avontuurlijke luisteraar is dit puur genieten.
Giacomo Pedicini – Down in the Valley
Holly’s stempelgrafiek nummer 6600 – de rubberen dop die ik op straat vond en de paar stempels die ik daar uit gesneden heb laten me nog niet los, dus dit is opnieuw een variatie. Zie het als een jazzcompositie waar eindeloos op geïmproviseerd kan worden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6601 is opnieuw een spel van optische illusies, gebouwd op dezelfde stempels, al kan het hier wat meer moeite kosten om hem terug te vinden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6602 – voor deze heb ik allebei de stempels die ik uit de rubberen dop heb gesneden gebruikt. Kortom, ik heb er nog steeds niet genoeg van.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6599 is ook weer gebaseerd op dezelfde stempel die ik uit een rubberen dop heb gesneden die ik op straat vond en waar ik de afgelopen dagen mee aan de slag ben gegaan, en ook dit is weer een mooi voorbeeld geworden van kantelkunst en optische illusies die de perspectieven op scherp zetten.
En soms zitten mijn dagen echt veel te vol.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6596 is opnieuw, zoals alle grafieken van de afgelopen dagen, gemaakt met als basis een stempel die ik gesneden heb uit een rubberen dop die ik op straat vond. Mijn verzameling zwarts stempelkussens deed de rest.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6597 is ook weer een variatie op hetzelfde thema, met dezelfde stempel als basis. En toch weer totaal anders.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6598 gaat verder op hetzelfde spoor, dus ik begon weer met de stempel die ik sneed uit de rubberen dop die ik op straat vond en ga daar op doorwerken.
Elke dag trek ik me even een paar uur terug op mijn kleine zolderatelier, waar ik momenteel aan acht schilderijen en twee beelden werk, terwijl ik elke dag ook nog minimaal drie stempelgrafieken maak. De gretigheid wordt er in de loop der jaren zeker niet minder op, zal ik maar zeggen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6593 stuurt je als kijker alle kanten op, zeker als je de moeite neemt om even wat langer te blijven kijken, want dan weet je op een bepaald moment echt niet meer welke kant je op moet kijken.. Probeer het maar eens.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6594 is, ik durf het bijna niet te zeggen, opnieuw, net als de vorige, gemaakt rond de stempels die ik heb gesneden uit de rubberen dop die ik vorige week op straat vond. De variaties blijven me zelf nog steeds verbazen, dus wie weet ga ik er nog even mee door.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6595 is, jawel, opnieuw een “dopvariatie”, al begint de stempel zo langzaamaan wat te slijten. Kijk maar eens goed of je de rand terug kunt vinden.
In het fantasy-universum Aquilon wonen verschillende volkeren die allemaal hun eigen stripreeks kregen. Je hoeft daarbij niet bang te zijn dat je iets mist, want elk verhaal kun je zelfstandig lezen, dus ook het vierentwintigste (!) deel in de reeks Dwergen, waarin Akab van de Zwervers centraal staat. Samen met Tadgar, Lydgr, Damn en Walgrid vormt Akab een ongeregeld vriendenclubje dat de wereldzeeën doorkruist op zoek naar Het Lot, een relikwie van onschatbare waarde. Om te beginnen moeten ze een demon in de vorm van een draak zien kwijt te raken, en de confrontaties met de piratenkapitein de Zwarte Wolvin gaan er daarna niet bepaald zachtzinnig aan toe. Een waarschuwing voor lezers met tere zieltjes – er wordt soms grof geweld gebruikt in deze fantasystrip voor volwassenen. Het verhaal is geweldig spannend, maar het zit ook ingenieus in elkaar, daar kom je aan het eind achter als Akab onthult hoe hij een piratenopstand heeft overleefd en waarom hij daarom aan het eind van dit verhaal tot verbijstering van zijn vrienden doet wat hij doet. Meer verklap ik niet.
Dwergen deel 24 – Akab van de Zwervers
Holly’s schilderijen 2025 nummer 27 is gemaakt om er van een afstandje naar te kijken – als je er met je neus bovenop gaat staan gaat de magie volledig verloren, vrees ik. Dus neem een beetje afstand en kijk even wat langer.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6591 – die rubberen dop die ik op straat vond en waar ik een stempel uit gesneden heb laat me nog steeds niet los – ik heb het gevoel dat ik er na drie dagen nog steeds verrassende andere dingen mee kan doen, zoals hier, in de tiende variatie.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6592 is van een afstandje vooral een spel van optische illusies en als je iets dichterbij komt een zoekplaatje voor gevorderden, en als je goed kijkt kun je hier ook weer de stempel terugvinden die ik uit die rubberen dop sneed waar ik nu al een paar dagen grafieken op zit te bouwen.
Elke Drent kent Bartje en zijn gevleugelde uitspraak “Ik bid niet voor bruine bonen“, maar het is maar de vraag hoeveel noorderlingen het boek van Anne de Vries ook daadwerkelijk gelezen hebben, en zeker nu zullen er steeds minder mensen zijn bij wie Bartje meer zal oproepen dan alleen dat ene citaat. Daarom is het geweldig dat er een beeldverhaal is gemaakt waarin het complete verhaal van Bartje nog eens verteld wordt, want het verhaal van Bartje Bartels, een jongetje dat in een arm Drents landarbeidersgezin opgroeit is actueler dan ooit, nu een op de twaalf kinderen in Nederland in armoede opgroeit. Bartje, een terechte klassieker, heel fraai toegankelijk gemaakt voor een nieuw, breed publiek.
Bartje de graphic novel – naar het boek van Anne de Vries
Holly’s stempelgrafiek nummer 6588 – ik was nog niet helemaal klaar met de stempel die ik had gesneden uit de rubberen dop die ik op straat gevonden had, dus vandaag vind je ook weer een drie variaties die je kunt vergelijken met de grafieken van de afgelopen twee dagen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6589 is opnieuw gebaseerd op een stempel die ik gesneden heb uit een rubberen dop die ik op straat vond, al is hij hier misschien iets moeilijker terug te vinden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6590 – ook hier heb ik weer dezelfde halve rubberen dop gebruikt als basisstempel voor de grafiek. Zo wordt het een hele reeks van minimal art 2.0-werkjes. Hoe variaties op een thema fascinerend kunnen blijven.
De nieuwe avonturen van de Kiekeboes, de reeks die scenarioschrijver NIX en tekenaar Charel Cambré mochten maken nadat de maker van de immens populaire stripreeks De Kiekeboes, Merho, met pensioen gegaan was stopt al na deel 3, hoewel deze reeks, waarin dochter Fanny de hoofdrol speelt, wat mij betreft het origineel minstens evenaart. Maar de fans roerden zich op de social media, en dan gaat de uitgeverij paniekvoetbal spelen. Dus deel 3, is helaas het laatste in deze geweldige reeks:
De nieuwe avonturen van de Kiekeboes 3 Hackerjacht
Het is vreemd om de draad op te moeten pakken na het laatste reguliere album van de Kiekeboes, en net te doen of de drie delen met nieuwe avonturen nooit verschenen zijn. Ik ben niet meteen honderd procent overtuigd van deze stap terug. Het verhaal is overigens dik in orde, met oom Vital die met een nieuwe vlam een camping begint waar van alles gebeurt dat het daglicht niet verdragen kan. Fanny en haar vriendinnen gaan op onderzoek uit en dan komt er een zaak naar boven van een nietsontziende projectontwikkelaar die arbeidsmigranten uitbuit. Er is nog heel wat hilarisch slapstickwerk voor nodig om alles tot een goed einde te brengen. En ook hier zitten er allerlei kleine grappen tussen het verhaal door gestrooid, wat het extra leuk maakt. En toch blijft het eeuwig jammer dat de uitgeverij de nieuwe avonturen niet een ruimere kans heeft gegeven.
De Kiekeboes 165 Camping Vital
Holly’s stempelgrafiek nummer 6585 heb ik opnieuw gemaakt met dezelfde stempel die ik uit een rubberen ring gesneden heb waar ik je gisteren ok al drie grafieken van heb laten zien. Vandaag opnieuw drie variaties, want met één stempel als basis kun je nog heel wat kanten op.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6586 is in vergelijking met de vorige misschien iets weerbarstiger, maar als je even wat langer blijft kijken heb je ook hier vrij snel greep op de compositie.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6587 – ik heb om die halve rubberen ring heen speciaal wat rubberen stempels gesneden, en ik gebruik uiteraard ook hier weer mijn ruime verzameling zwarte stempelkussens die voor de genuanceerde grijzen en subtiele kleuren zorgen.
Dat komt mooi uit – aflevering 7 gaat onder meer over bewustzijnsverruiming en -vernauwing. Het zevende deel van deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarvan we er hier elke zondag een publiceren.
Middernachteiland is een jeugdstrip die nogal luguber begint met een beeld dat iedereen bekend zal voorkomen, een jongetje dat dood aan de vloedlijn lijkt te liggen. Alleen wordt dit jongetje wakker, en blijkt hij zich alleen zijn voornaam nog te herinneren. Dat geldt voor de drie andere kinderen die elkaar vinden ook. Elena, Maya, Hector en Elijah blijken zich te bevinden op een exotisch eiland. Al snel ontdekken ze een groot, verlaten internaat waarin een vreemde automaat staat die om middernacht ontwaakt en hun een opdracht geeft. Als ze die niet volbrengen, zullen ze worden gestraft. De kinderen nemen de opdracht niet serieus, maar als Elena verdwijnt, zullen ze het spel van de automaat toch echt moeten meespelen. Het levert een opmerkelijke horrorstrip op waar menige jonge lezer nog nachtmerries van kan krijgen.
Middernachteiland 1 De automaat ontwaakt
Franquin was een geniale stripmaker, die niet alleen de onvergetelijke Guust Flater bedacht, maar die ook de strip Robbedoes en Kwabbernoot tot grote hoogten bracht. Voor die avonturen bedacht hij ook de marsupilami, het exotische dier met de extreem lange staart. Nu had ik even niet goed opgelet, want er blijkt een reeks te bestaan waarin de marsipulami zijn eigen avonturen beleeft, en die is al aan zijn vierendertigste deel toe. Jawel. Bedacht door Franquin dus, maar nu getekend door Batem op scenario’s van Stephan Colman. Je kunt zo in het absurdistische, hilarische verhaal stappen, dat geheel in de geest van Franquin gemaakt is. Veel leuker dan ik verwacht had.
Marsupilami 34 Marsu Club
Holly’s stempelgrafiek nummer 6582 – voor de drie grafieken die ik je vandaag laat zien heb ik als basis een stempel gebruikt die ik sneed uit een ronde rubberen dop die ik op straat vond, vandaar dat er zoveel rondingen in zitten dit keer.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6583 – die “rubberendopstempel” heb ik wel gecombineerd met mijn andere rubberen stempels, maar als je inzoomt kun je hier die twee halve stempels die ik uit die dop heb gesneden nog heel goed zien.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6584 laat zien dat en en dezelfde basisstempel toch drie totaal verschillende grafieken kan opleveren. Zo begrijp je misschien waarom ik het nog steeds fascinerend vind om deze grafieken te maken.
“De klaagzang van de verloren Gewesten” is de overkoepelende titel van een reeks fantasystrips die al aan de vierde cyclus toe is. Als alle goede fantasy houdt ook deze strip je een merkwaardige spiegel van onze tijd voor, waarin in dit deel een bloedmooie vrouwelijke psychopaat werkelijk nergens voor terugdeinst om aan de macht te komen.
De klaagzang van de verloren Gewesten – De Sudenna’s – 4 Lady O’Mara.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6579 is één groot spel van suggestie en bedrog, met de nadruk op optische illusies, en een goudmijn voor de liefhebber van zoekplaatjes voor gevorderden, al kan die hier het beste een beetje afstand nemen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6580 is wat weerbarstig, dus het kan wat langer duren voor je hier als kijker greep op krijgt. Maar wat langer kijken en even inzoomen, dan ben je er toch vrij snel, vermoed ik.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6581 is opnieuw een intrigerend spel van optische illusies met perspectieven die bij nadere beschouwing niet blijken te kloppen en een fascinerend spel van licht en schaduw. Neem de tijd.
Alix Garin was een leuke jonge vrouw die smoorverliefd was op haar vriend Lucas. Er was echter één probleem – als hij bij het vrijen bij haar binnen kwam deed dat onverdraaglijk veel pijn. Het duurde een hele tijd voordat ze er, na een gesprek met haar beste vriendin, achter kwam dat ze een vorm van vaginisme had, een seksuele aandoening die penetratie onmogelijk maakt. Ze maakte een graphic novel die haar verhaal vertelt en het is de dapperste strip die ik ooit gelezen heb, want Garin spaart zichzelf niet en laat alle moeilijke momenten, alle twijfels en alle dieptepunten zien in een aangrijpende en effectieve beeldtaal. De strip van het jaar wat mij betreft!
Alix Garin – Ondoordringbaar
De veelzijdige Rotterdamse componist en elektronicatovenaar Michel Banabila schrijft regelmatig muziek voor dansgezelschappen, en dat is eigenlijk altijd muziek die ook volledig op zichzelf kan staan, en dat geldt zeker ook weer voor de sublieme score die hij maakte voor Somewhere, een dansvoorstelling van het New Yorkse gezelschap YYDC.
Michel Banabila – YYDC – Somewhere original score,
Holly’s stempelgrafiek nummer 6576 is vooral een kwestie van focussen – zie je de lichte plekken als hoogste punten die het licht vangen of als gaten waar je doorheen kunt kijken? Je kijkt steeds naar een andere grafiek als je je focus op die manier verplaatst.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6577 is van een afstandje vooral een spel van optische illusies, maar de liefhebber van zoekplaatjes voor gevorderden kan hier ook weer aan de slag, want er zitten wat vogeltjes verstopt in deze grafiek. Niet heel moeilijk te vinden overigens.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6578 – de laatste van vandaag is meteen ook de mest weerbarstige, de moeilijkst te veroveren van de drie. Maar een beetje aandacht en tijd doen wonderen.
