Dat komt mooi uit – aflevering 7 gaat onder meer over bewustzijnsverruiming en -vernauwing. Het zevende deel van deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarvan we er hier elke zondag een publiceren.
Middernachteiland is een jeugdstrip die nogal luguber begint met een beeld dat iedereen bekend zal voorkomen, een jongetje dat dood aan de vloedlijn lijkt te liggen. Alleen wordt dit jongetje wakker, en blijkt hij zich alleen zijn voornaam nog te herinneren. Dat geldt voor de drie andere kinderen die elkaar vinden ook. Elena, Maya, Hector en Elijah blijken zich te bevinden op een exotisch eiland. Al snel ontdekken ze een groot, verlaten internaat waarin een vreemde automaat staat die om middernacht ontwaakt en hun een opdracht geeft. Als ze die niet volbrengen, zullen ze worden gestraft. De kinderen nemen de opdracht niet serieus, maar als Elena verdwijnt, zullen ze het spel van de automaat toch echt moeten meespelen. Het levert een opmerkelijke horrorstrip op waar menige jonge lezer nog nachtmerries van kan krijgen.
Middernachteiland 1 De automaat ontwaakt
Franquin was een geniale stripmaker, die niet alleen de onvergetelijke Guust Flater bedacht, maar die ook de strip Robbedoes en Kwabbernoot tot grote hoogten bracht. Voor die avonturen bedacht hij ook de marsupilami, het exotische dier met de extreem lange staart. Nu had ik even niet goed opgelet, want er blijkt een reeks te bestaan waarin de marsipulami zijn eigen avonturen beleeft, en die is al aan zijn vierendertigste deel toe. Jawel. Bedacht door Franquin dus, maar nu getekend door Batem op scenario’s van Stephan Colman. Je kunt zo in het absurdistische, hilarische verhaal stappen, dat geheel in de geest van Franquin gemaakt is. Veel leuker dan ik verwacht had.
Marsupilami 34 Marsu Club
Holly’s stempelgrafiek nummer 6582 – voor de drie grafieken die ik je vandaag laat zien heb ik als basis een stempel gebruikt die ik sneed uit een ronde rubberen dop die ik op straat vond, vandaar dat er zoveel rondingen in zitten dit keer.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6583 – die “rubberendopstempel” heb ik wel gecombineerd met mijn andere rubberen stempels, maar als je inzoomt kun je hier die twee halve stempels die ik uit die dop heb gesneden nog heel goed zien.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6584 laat zien dat en en dezelfde basisstempel toch drie totaal verschillende grafieken kan opleveren. Zo begrijp je misschien waarom ik het nog steeds fascinerend vind om deze grafieken te maken.
“De klaagzang van de verloren Gewesten” is de overkoepelende titel van een reeks fantasystrips die al aan de vierde cyclus toe is. Als alle goede fantasy houdt ook deze strip je een merkwaardige spiegel van onze tijd voor, waarin in dit deel een bloedmooie vrouwelijke psychopaat werkelijk nergens voor terugdeinst om aan de macht te komen.
De klaagzang van de verloren Gewesten – De Sudenna’s – 4 Lady O’Mara.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6579 is één groot spel van suggestie en bedrog, met de nadruk op optische illusies, en een goudmijn voor de liefhebber van zoekplaatjes voor gevorderden, al kan die hier het beste een beetje afstand nemen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6580 is wat weerbarstig, dus het kan wat langer duren voor je hier als kijker greep op krijgt. Maar wat langer kijken en even inzoomen, dan ben je er toch vrij snel, vermoed ik.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6581 is opnieuw een intrigerend spel van optische illusies met perspectieven die bij nadere beschouwing niet blijken te kloppen en een fascinerend spel van licht en schaduw. Neem de tijd.
Alix Garin was een leuke jonge vrouw die smoorverliefd was op haar vriend Lucas. Er was echter één probleem – als hij bij het vrijen bij haar binnen kwam deed dat onverdraaglijk veel pijn. Het duurde een hele tijd voordat ze er, na een gesprek met haar beste vriendin, achter kwam dat ze een vorm van vaginisme had, een seksuele aandoening die penetratie onmogelijk maakt. Ze maakte een graphic novel die haar verhaal vertelt en het is de dapperste strip die ik ooit gelezen heb, want Garin spaart zichzelf niet en laat alle moeilijke momenten, alle twijfels en alle dieptepunten zien in een aangrijpende en effectieve beeldtaal. De strip van het jaar wat mij betreft!
Alix Garin – Ondoordringbaar
De veelzijdige Rotterdamse componist en elektronicatovenaar Michel Banabila schrijft regelmatig muziek voor dansgezelschappen, en dat is eigenlijk altijd muziek die ook volledig op zichzelf kan staan, en dat geldt zeker ook weer voor de sublieme score die hij maakte voor Somewhere, een dansvoorstelling van het New Yorkse gezelschap YYDC.
Michel Banabila – YYDC – Somewhere original score,
Holly’s stempelgrafiek nummer 6576 is vooral een kwestie van focussen – zie je de lichte plekken als hoogste punten die het licht vangen of als gaten waar je doorheen kunt kijken? Je kijkt steeds naar een andere grafiek als je je focus op die manier verplaatst.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6577 is van een afstandje vooral een spel van optische illusies, maar de liefhebber van zoekplaatjes voor gevorderden kan hier ook weer aan de slag, want er zitten wat vogeltjes verstopt in deze grafiek. Niet heel moeilijk te vinden overigens.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6578 – de laatste van vandaag is meteen ook de mest weerbarstige, de moeilijkst te veroveren van de drie. Maar een beetje aandacht en tijd doen wonderen.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 25 is een felgekleurde variatie op een van mijn thema’s, dus je kunt vreemde perspectieven verwachten en optische illusies. Neem de tijd, dan zie je meer. Een dooddoener? Misschien, maar niet iedereen realiseert het zich.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 26 is ook een spel van optische illusies, dit keer gecombineerd met een zoekplaat voor gevorderden, die daar verschillende dieren in kunnen ontdekken. Maar je kunt deze ook heel goed bekijken als abstract schilderij.
Ik heb zelf geen rijbewijs, nooit gehad ook, maar ik kom soms wel in een auto terecht, en afgelopen zondag kreeg die pech. Dat werd eindeloos wachten op de ANWB, waarna de auto werd afgesleept naar het servicecentrum waar hij na een grondig onderzoek definitief dood werd verklaard. Omdat we toen nog een uur op een taxi moesten wachten kon ik mooi wat foto’s maken van de afbladerende muur van een loods tegenover de ANWB. Een fascinerend gezicht.
Een afbladderende muur
Holly’s stempelgrafiek nummer 6572 heb ik gemaakt met slechts twee zwarte stempelkussens uit mijn verzameling, dus ik heb me ingehouden dit keer. Toch levert het een mooi geval van op-art met een rafelrandje op, vind ik.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6573 heb ik weer met wat meer verschillende zwart stempelkussens gemaakt, dat kun je goed zien als je inzoomt, dan zie je de verschillende subtiele kleuren en grijstinten die dat oplevert nog wat beter.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6574 is net als mijn andere stempelgrafieken opgezet als een jazzcompositie, ritmisch en improviserend, en in mijn geval ook nog eens met de bedoeling om jou als kijker op verschillende manieren op scherp te zetten.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6575 is nog wat weerbarstiger dan al die andere stempelgrafieken, dus deze heeft zelfs nog meer tijd en aandacht nodig, dus er zullen nog meer kijkers gillend weglopen, vrees ik. Haha.
Vandaag ben ik jarig, dus ik vind dat ik je vandaag best wat meer van mijn eigen werk kan laten zien dan ik altijd al doe. Twee schilderijen, een fotoserie en vier stempelgrafieken. Enjoy!
Drie muzikanten van drie verschillende muzikale werelden en drie verschillende continenten ontmoetten elkaar en begonnen gewoon samen unieke muziek te maken, waarbij ambient, krautrock, free jazz en Indiase muziek samenkomen. Verbazingwekkend en geweldig. De Poolse Jacek Mazurkiewicz is de man die de drie bij elkaar bracht – hij zag duidelijk wat in de combinatie van een noiserockende gitarist en een subtiel improviserende Indiase percussionist, en zelf vormt hij met zijn bas en elektronica de verbindende factor. Het levert een buitengewoon fascinerend album op. Een grensoverschrijdend meesterwerkje.
Westberg, Udupa & Mazurkiewicz – Everyday Life Activities
Holly’s stempelgrafiek nummer 6569 – je zou het misschien niet zeggen, zo op het eerste gezicht, maar ook dit is weer een spel van suggestie en bedrog, waarin het spel met licht en schaduw een grote rol speelt. Kijk maar eens wat langer en aandachtiger en zoom ook even in.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6570 lijkt misschien iets weerbarstiger, maar als je wat afstand neemt en je kijkt wat langer zul je zien dat dat wel meevalt. Inzoomen is hier ook wel een goed idee, want dan kijk je toch weer anders tegen het totaalbeeld aan.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6571 is een mooi voorbeeld van wat een vriend van me “kantelkunst” noemde – hij verandert na elke kanteling van karakter, het perspectief en de dieptewerking veranderen wezenlijk, zeker als je de moeite neemt even wat langer stil te staan na elke kanteling.
Manika Kaur is een veelzijdige Sikhzangeres die een aantal albums heeft gemaakt waarin ze de tradities van de Sikh Gurbani Kirtan muziek levend probeert te houden. Haar nieuwe album gaat een stap verder met de achtergrondgedachte dat alle mensen en geloven samenhangen. De gezamenlijke spirituele verbinding die religieuze grenzen overstijgt vormt hier de basis. Het woord devocean staat wat haar betreft voor inclusiviteit en eenheid in een diverse wereld van geloven. En laat dat nou ook nog eens prachtige, meeslepende muziek opleveren!
Manika Kaur – Devocean
Holly’s stempelgrafiek nummer 6566 is een mooi voorbeeld van “op-art met een rafelrandje”. Je kunt deze het beste van een klein afstandje bekijken, en neem er dan wel even de tijd voor, want het kan even duren voordat alles op zijn plek valt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6567 is een variatie op een thema, en hiervoor geldt hetzelfde wat eigenlijk voor al mijn stempelgrafieken geldt – neem er gewoonweg even de tijd voor, en hou een klein beetje afstand, dan valt alles op zijn plek.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6568 is wat aan de weerbarstige kant, maar die zijn juist het meest bevredigend als je ze eenmaal als kijker veroverd hebt. Inzoomen wil wel helpen, tijd en aandacht zeker ook.
Goede reis? is een strip die wat lastig te recenseren is, want je vertelt al snel te veel van het verhaal. Toch een voorzichtige poging om deze geweldige strip even kort voor te stellen. De Latécoère 631 is het grootste en meest luxueuze watervliegtuig dat Frankrijk ooit gebouwd heeft. In de strip vliegt de Latécoère 631 op 6 april 1948 richting Martinique, met aan boord de winnaars van een merkwaardige prijsvraag, allemaal mensen die een vragenlijst hebben ingevuld en aan de hand daarvan zijn uitgekozen voor deze bijzondere reis die op een spectaculaire manier zal aflopen. De drie die de reis georganiseerd hebben vrezen dat de derde wereldoorlog nadert en willen deze groep mensen de kans op een beter leven geven. Of dat lukt?
Holly’s stempelgrafiek nummer 6563 is een spel van suggestie en bedrog en uiteraard spelen de optische illusies weer een doorslaggevende rol. Neem een beetje afstand en kijk even wat langer dan je voor een beeldscherm gewend bent.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6564 is een variatie op een thema, ook weer ritmisch opgezet als een jazzcompositie, waarbij de kracht van de herhaling nadrukkelijk wordt ingezet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6565 is er ook weer een die meer tijd en aandacht nodig heeft. Als je je focus iets verlegt verandert er ook nog eens van alles, dis neem de tijd.
Dat komt mooi uit – aflevering 6 gaat over opvoeden, en hoe dat per generatie met voortschrijdend inzicht verandert. De zesde aflevering in deze reeks autobiografische en filosofische essays van Ruud Moors, waarvan we er elke zondag hier eentje publiceren.
Brighde Chaimbeul is een jonge vrouw van het eiland Skye die de Schotse smallpipes, een kleine doedelzak, weer helemaal cool heeft gemaakt. Ze speelt traditionele Keltische muziek, maar geeft daar een experimentele twist aan. Voor haar tweede album werkte ze samen met de avant-garde componist en saxofonist Colin Stetson, en de combinatie van sax en de door blaasbalgen gedreven smallpipes levert een uniek geluid op – je wordt als luisteraar of je het wilt of niet meegesleept. Machtig mooi plaatje.
Brighde Chaimbeul – Carry them with us
Holly’s stempelgrafiek nummer 6560 is een tamelijk subtiel spel van optische illusies, die je het beste van een afstandje kunt bekijken. Ook deze kleuren komen allemaal uit mijn verzameling zwarte stempelkussens.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6561 is tamelijk ongrijpbaar en ietwat weerbarstig, dus neem wat afstand en gun hem wat tijd, dan krijg je er wel greep op.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6562 mag er op het eerste gezicht wat chaotisch uitzien, de liefhebbers van zoekplaatjes voor gevorderden kunnen wel vast op zoek gaan naar de dieren en gezichten die ik er in verstopt heb. En als je afstand neemt komen de optische illusies tot hun recht en gaat het perspectief vreemde dingen doen.
Je zou in deze woelige tijden soms bijna gaan denken dat de multiculturele samenleving niet meer bestaat, of mislukt is. Maar dan komt er ineens zomaar een juweel van een album op je pad dat bewijst dat in Nederland alles mogelijk blijkt te zijn, en dat als verschillende nationaliteiten elkaar ontmoeten dat tot grootse muziek kan leiden. De rijkdom van die van elkaar verschillende muzikale werelden levert nieuwe muziek op waar je alleen maar heel erg blij van kunt worden. Het gaat hier om een ensemble rond een Catalaanse klarinettist en componist die momenteel in Rotterdam woont en werkt, en een Syrische ud-speler en componist die in Utrecht woont. Samen met een Andalusische percussionist en een Griekse contrabassist presenteren ze een album met negen originele composities waarin Arabische-, latin- en jazzinvloeden op een volstrekt natuurlijke manier samensmelten. Een subliem album.
Oriol Marés &Talal Fayad Quartet met Lucas Zegri en Thodoris Ziarkas- Estuarium
Louis Yi Liu werd in China geboren als tweede kind tijdens de rigoureuze eenkindpolitiek. Dat had nogal wat gevolgen. Zijn vader moest een fikse boete betalen en als fanatiek partijlid en overtuigd aanhanger van Mao moest hij zijn politieke loopbaan opgeven. Louis zelf groeide op als illegaal kind zonder rechten. Hij vertelt zijn geschiedenis in een uniek, indringend boek dat voor een deel uit foto’s en een deel uit tekst bestaat.
Louis Hothothot – Twaalf momenten
Holly’s stempelgrafiek nummer 6557 is een spel van suggestie en bedrog waar je als kijker toch echt even wat langer naar moet kijken om er achter te komen waar je precies op het verkeerde been gezet wordt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6558 is een tamelijk ingewikkeld spel van licht en schaduw geworden dat steeds leuker en interessanter wordt als je er langer nar blijft kijken, liefst van een lichte afstand.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6559 is een spel van suggestie en bedrog, waar je, als je maar even met je ogen knippert, alweer wat anders kunt zien dan je zonet dacht te zien. Neem er de tijd voor en laat je verrassen.
Mark Mulholland is een Schotse singer/songwriter met punkwortels die de halve wereld al over gereisd heeft. Het album dat hij met een Franse bassist en drummer opnam rammelt op een prettige manier en voelt wat rauw en ietwat onaf aan. Onbehouwen is het woord niet helemaal, daarvoor gaat Mulholland net iets te omzichtig en op een vreemde manier subtiel te werk, maar de muziek blijft wat ongrijpbaar, al mag er ook gelachen worden. Een bijzonder album.
Mark Mulholland – Fighting with your shadow
Holly’s stempelgrafiek nummer 6554 – hier is het een subtiel spel van licht en schaduw dat je als kijker vrijwel ongemerkt op het verkeerde been zet. Kijk wat langer en je perspectief kan zomaar veranderen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6555 valt wat donkerder uit maar ook hier gaat het om een spel van licht en schaduw dat de optische illusies versterkt. Neem er rustig de tijd voor, want het kan even duren voordat alles hier op zijn plek valt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6556 zet je als kijker weer op een geheel andere manier op scherp. Ook hier weer een spel van suggestie en bedrog. Een subtiel lesje fake news, zou je kunnen zeggen. Nooit op je eerste indruk afgaan dus.
