In tegenstelling tot de Grote Drie van de Nederlandse literatuur van de tweede helft van de vorige eeuw, WF Hermans, Gerard Reve en Harry Mulisch, die bijna vergeten lijken door het lezend publiek, blijft Louis Paul Boon nieuwe lezers trekken met zijn tijdloze, vernieuwende boeken.

En gelukkig zijn er ook nog de Boontjes, de column die hij dagelijks schreef en die nu in kloeke delen en voorbeeldig geannoteerd wordt uitgegeven in fraaie hardcovers met stofomslag, zoals het hoort bij een literaire reus als Boon.

Laat je door die term vooral niet afschrikken, want in de Boontjes vind je Boon in zijn dagdagelijkse beslommeringen, waarin geen enkel onderwerp te klein was voor een verhaaltje in de krant – we volgen zijn kleinzoon, de tuin, maar hij heeft het ook over de boeken waar hij mee bezig is, en we krijgen regelmatig voorproefjes van boeken die nog moeten verschijnen. Hij vond dan in de archieven interessante zaken die een verhaal waard waren en deelde die meteen met zijn krantenlezende publiek. Die verhalen zie je vaak gewijzigd weer terug in latere boeken, maar je kunt zo heel mooi het creatieve proces van de schrijver Boon volgen.

Hier twee voorbeelden van zijn overpeinzingen bij het schrijven van boeken, wat voor een liefhebber van die boeken uiteraard fascinerende secundaire literatuur is. Alleen om dat soort stukjes is deze nieuwe verzameling Boontjes al weer een goudmijn. En vergeet niet dat Boon altijd uit was op een glimlach van zijn lezer, en dat maakt de Boontjes ook heerlijk om na een kwart eeuw te kunnen lezen, want Boons humor blijkt meestal ook tijdloos.

Zeshonderd bladzijden telt deze jaargang van de Boontjes en het is er weer een om aan te schaffen en handenwrijvend met een kop koffie voor te gaan zitten. Boon leeft nog steeds.

• Louis Paul Boon – Boontjes 1975 – Roelants (vh de Oude Mol) en Stchting Isegrimus – hardcover 600pp – € 31,50