vergeten schrijfsters margery sharp
Naar aanleiding van de Boekenweek wou ik wat vergeten of onderbelichte schrijfsters in de spotlight zetten, te beginnen met de Britse schrijfster Margery Sharp, maar toen viel ik van de ene verbazing in de andere. Een jaar of wat geleden was namelijk nauwelijks een boek van deze superieure schrijfster te vinden, terwijl je nu vrijwel alles van haar kunt kopen, is het niet op papier, dan wel als e-book, en dan wordt er vaak ook nog bij vermeld dat ze “best-seller author” is. Haar vijf eerste boeken, waar ik er twee van heb, maar waarbij ik al jaren vruchteloos zoek naar drie titels, werden zelfs als paperback opnieuw uitgebracht.
In de Engelstalige wereld blijkt ze dus zeker niet vergeten, maar voor Nederland is dat een heel ander verhaal, want er is hier misschien, als je je best doet, nog wel een van haar kinderboeken in een tamelijk beroerde vertaling te vinden, maar van haar ruim twintig boeken voor volwassenen is geen enkele vertaling te ontdekken.
Dat is jammer, want de hoofdrolspelers bij Sharp zijn altijd superieure vrouwen die altijd op een bijzondere manier hun eigen weg gaan. De mannen komen er nooit al te best af, maar ze worden wel met mededogen beschreven. Als ik “superieure vrouwen” zeg moet je niet aan bloedeloze snoeiharde dames denken, want Sharp schrijft altijd over vrouwen van vlees en bloed, maar wel vrouwen die het leven naar hun hand zetten, en die er, hoe dan ook, altijd als echte morele heldinnen uit komen.
Dat geldt ook voor haar kinderboeken – The Rescuers, dat bij ons vreemd genoeg met een verkleinwoord De Reddertjes is gaan heten, draait om Miss Bianca, een dame die doortastend een reddingsoperatie leidt, terwijl de zogenaamd stoere Bernard eigenlijk gewoon haar lieftallige assistent is, zou je kunnen zeggen. Alles in fantastisch, prachtig Engels.
Brittania Mews was het eerste boek dat ik van haar las, en het is ook het boek waarmee ik Engels heb leren lezen, en waardoor ik van de Engelse taal ben gaan houden. Later las ik met nog heel veel meer plezier de geweldige Martha-trilogie, dat begint met The Eye of Love, over het mollige meisje Martha dat in het gras met het oog der liefde om zich heen kijkt en zit te tekenen wat ze ziet. In het tweede boek, Martha in Paris, gaat ze naar de kunstacademie in Parijs, en in het derde boek, Martha, Eric and George, gaat het over de manier waarop ze met het ouderschap omgaat – niet bepaald standaard. Die boeken zijn hoe dan ook absolute aanraders, maar eigenlijk kun je blind elk boek van haar pakken, want ze zijn allemaal subliem, van de allereerste boeken tot en met de laatste. Ik hoop overigens dat er ook nog eens iemand al haar korte verhalen bundelt, want dat ene boekje met short stories, The Lost Chapel Picnic, doet echt verlangen naar meer.
En laat in vredesnaam een Nederlandse uitgever wakker worden en een vertaler aan het werk zetten – en dan wel een goede, een die het subtiele en elegante Engels van Sharp naar mooi Nederlands kan omzetten.
