a.l. snijders - voordeel schutter
Een groot voordeel van het feit dan de schrijver A.L. Snijders onlangs de Constantijn Huygensprijs heeft gewonnen is niet alleen dat hij daardoor door veel meer mensen gelezen zal worden, maar ook dat ouder werk van hem nu herdrukt wordt. Een van de aangename verrassingen was Voordeel schutter, de eerste verhalen van A.L. Snijders (we kunnen in deze bundeling ook lezen hoe hij aan de deze schrijversnaam kwam, dankzij de brieven aan redacteuren van het Parool die gelukkig ook werden meegenomen in het boek).
Die columns voor het Parool dateren uit 1986 en zijn wat langer dan de Zeer Korte Verhalen waar hij later echt bekend mee werd, maar Snijders had zijn toon meteen al gevonden, in het allereerste stuk al. En eerlijk gezegd is zelfs elke brief die in het boek werd afgedrukt een genot om te lezen, want Snijders is gewoonweg een schrijver tot in het diepst van zijn botten. Op het moment dat hij een pen in zijn handen heeft begint het formuleren en ontstaan de juweeltjes.
En wat nog veel mooier is, is het volgende. Ik lees in het boek het stuk dat je hiernaast kunt lezen, “Aardig”. Een uur later open ik mijn mail en lees, omdat ik een van de bevoorrechten ben die op de zogenaamde graslijst staan, het ZKV “Volbloedveulen”, dat Snijders eigen commentaar bevat op het herlezen van zijn eigen column van lang geleden. Ik bega hier een kleine zonde door je zomaar mee te laten genieten, want ik weet dat Snijders zelf ook met graagte citeert en enthousiast hele lappen tekst van anderen laat lezen. Ik hoop dus dat hij me deze kleine zonde vergeeft.
Hij reageerde overigens nog een paar keer op Voordeel Schutter, maar die andere reacties zul je in zijn volgende bundel moeten lezen. Ondertussen is ook deze verzameling verhalen weer absoluut aan te raden. Puur genieten. Wat mij betreft mag alles van deze man in druk verschijnen. Heerlijk.
-
A.L. Snijders – Voordeel schutter – Uitgeverij Thomas Rap – ISBN 978 9060 -059876
-
over Bordeaux met ijs
-
over Vijf Bijlen
-
over Een handige dromer
P.S.
Overigens werd Snijders er door een nieuwe hoofdredacteur bij het Parool meteen na een jaar weer uitgeknikkerd. Sommige mensen zijn echt ziende blind…
Volbloedveulen
Het voordeel van Voordeel Schutter is dat het een provisiekast met vergeten conserven is. Ik herinner me bijvoorbeeld vaag dat Henk Hartge op zijn paard terugkeerde toen hij een aangeharkt stuk zandweg naderde (openbare weg), maar ik herinner me niets van de geboorte van het volbloedveulen.
Ik lees: “Jaren geleden was ik in zijn stal toen er, het was de laatste dag van het jaar, een volbloedveulen werd geboren. Iedereen zou het beestje in het stamboek van het nieuwe jaar laten inschrijven, dat kan veel geld schelen, maar Henk deed dat niet. Het dier was toch geboren in het oude jaar? De waarheid als een simpel en onaantastbaar gegeven, daar word ik stil van.”
Er is nog iets. Dostojevski was van mening dat Henk Hartges alleen kunnen bestaan onder de paraplu van God. Ongelovigen kunnen geen goede mensen zijn, die schuiven hun volbloedveulen altijd automatisch door naar het nieuwe jaar. Hij vergist zich, ik heb Henk Hartge nooit op God betrapt, ik heb hem nooit een woord over ethiek of geloof horen zeggen, hij heeft zelfs nooit ‘maar er moet toch iets zijn’ gezegd, daadloos logenstraft hij de Wet van Dostojevski.
(A.L. Snijders, donderdag 21 april 2011)