Jean-Michel Charlier en Jean Giraud bedachten de onovertroffen westernstripreeks Blueberry, rond een eigenwijze luitenant in het Amerikaanse leger. Nadat Charlier en Giraud met de reeks stopten is hij nog door een aantal andere scenaristen en tekenaars voortgezet, met wisselend resultaat, en nu ligt er het eerste deel van een tweeluik van scenarist Joann Sfar, die zover ik weet nog nooit eerder een realistische western had gemaakt, en Christophe Blain, die ik eigenlijk vooral ken van zijn karikaturalere werk voor de Donjonreeks. Dus de vraag was of deze twee een goede Blueberry konden maken.

Het antwoord is een driedubbel en ondubbelzinnig ja! Sterker nog – de Blueberry van Sfar en Blain is sterker dan we hem de laatste jaren gezien hebben. Het verhaal is gelaagd, ze durven een aantal thema’s aan te kaarten die in de jaren zestig nog niet aan de orde waren (met andere woorden: ze zijn wat minder braaf) en je zit van het begin tot het eind van dit eerste deel al op het puntje van je stoel.

Het verhaal begint met een klassieke Blueberry-pagina, waarbij Blueberry een verkenningsronde maakt rond het fort dan vlakbij een Indiaans reservaat ligt. Hij ziet niets en gaat er even bij liggen. Ondertussen zijn twee jongens en een een meisje die uit een mijnkolonie komen waar een religieuze sekte gevestigd is, op het toneel verschenen. De ene jongen wil wat met het meisje, maar die is daar absoluut niet van gediend, waarop de twee jongens afdruipen. Ze zien even later een Indiaans meisje die uit een plas komt, en een van de twee probeert haar te verkrachten. Haar moeder probeert daar een stokje voor te steken, en dan klinken er achter elkaar twee schoten – het meisje heeft moeder en dochter doodgeschoten.

En dan begint de ellende pas goed. Blueberry hoort de schoten, ziet wat er gebeurd is, realiseert zich dat het hier om de vrouw en dochter van het Indiaanse stamhoofd Rancune gaat en komt in actie om te voorkomen dat er een bloedige oorlog zal losbarsten.

De drie daders weten te ontkomen, en die volg je de rest van het verhaal, terwijl Blueberry er alles aan doet om zijn stijfkoppige baas ervan te overtuigen dat hij de drie jonge mensen naar het fort moet halen voor alles escaleert. Ondertussen speelt er wat tussen de vrouw van de baas en Blueberry en zijn de Indianen al op oorlogspad (er zitten altijd wat heethoofden bij die fatale dingen doen die niet meer teruggedraaid kunnen worden).

Christophe Blain heeft een andere tekenstijl als Giraud, maar dat is absoluut niet storend, want het is een stijl die perfect bij het verhaal past, en de hoofdpersonen, als Blueberry en Jimmy McClure worden mooi herkenbaar getekend. En het verhaal is geweldig, want ondanks alle verschillende verhaallijnen (er zijn er nog een paar, want er komt onder meer ook nog een opmerkelijke handelaar in automaten langs) wordt het verhaal vlot en snel verteld en ben je aan het eind vooral heel erg benieuwd naar het tweede deel.

• Joann Sfar & Christophe Blain – Een Avontuur van Luitenant Blueberry – Apache Rancune – Dargaud