hong yingming's diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron nummer 301 tot en met 305 vertaald door ruud moors
301
Boven op de Afscheidsbrug inspiratie opdoen voor een gedicht zal weinig moeite kosten, omdat de omringende bossen en bergen onmiddellijk poëtische beelden zullen oproepen, waardoor met gemak het ene gedicht na het andere wordt geproduceerd. Hetzelfde geldt als men aan de oever van het Spiegelmeer staat. Als je daar in je eentje naar toe bent gegaan en in de gelegenheid bent om te zien hoe de bergen zich in het meer weerspiegelen, kan het niet anders dan dat zich dat in een gedicht zal uiten.
302
Een vogel die gedurende lange tijd zwevend naar beneden glijdt, zal op den duur zijn vleugels uitslaan om weer omhoog te vliegen. Een bloem die zich vol ongeduld als eerste opent, zal ook de eerste zijn die weer verwelkt. Als we dit tot ons door laten dringen, kunnen we veel tegenslag en verdriet vermijden. Dan zal het idee dat we vol ongeduld haast moeten maken vanzelf verdwijnen.
303
Het welig tieren van bloesem en bladeren is nutteloos omdat bomen uiteindelijk toch terugkeren naar hun oorsprong. De aangelegenheden van mensen duren ook maar net zo lang totdat de deksel op de kist gaat. Dan levert alles waar ze, tijdens hun leven, druk mee waren, zowel familie als rijkdom, geen enkel voordeel meer op, en heeft dat ook geen enkel nut meer.
304
Waarachtige leegte niet als leegte zien, is dat niet vergelijkbaar met iets dat niet duidelijk is ook beschouwen als iets dat niet duidelijk is? Misschien moeten we aan de ouderen onder ons vragen hoe dat precies zit. Die generatie, die als het ware boven de wereld staat, zal duidelijk maken dat begeerte en lust pijn en bitterheid veroorzaken. Door naar hen te luisteren kunnen we op een welwillende, vanzelfsprekende, manier ons op dezelfde wijze als die generatie ontwikkelen.
305
Een geleerde die onwrikbaar de waarheid probeert te achterhalen, is in staat om iemand een beloning te geven die duizend keer meer waard is dan wat hij of zij er voor terug krijgt, terwijl een hebzuchtig mens zelfs voor één cent de strijd aangaat. Zijn hun karakters wel zo verschillend? Is het streven naar een goede reputatie niet hetzelfde als streven naar geldelijk gewin? De zoon van de hemel (de keizer) die het land bestuurt en de bedelaar die over een lege maag klaagt, lijken ook op elkaar. Beiden kijken bezorgd omdat ze bang zijn iets belangrijks te missen.
Ruud Moors’ eerdere wekelijkse bijdragen aan dit magazine vind je hier: