336

Als je niet in een zee van bitterheid en spijt wilt terechtkomen moet je zorgen dat je voordat de storm losbarst al tot rust bent gekomen. Je hoeft je niet voor altijd op een berg terug te trekken als je geest in staat is om zich, op een natuurlijke wijze, te distantiëren van het slijk der aarde.

337

Waar planten vergaan ontspruiten nieuwe scheuten uit de wortels die zich in de bodem bevinden. Nadat alles, door de kou van de winter, een tijdlang is bevroren, zorgt de energie van de zon er uiteindelijk voor dat het leven weer uit zijn as oprijst. Uit de dood ontstaat nieuw leven, keer op keer op keer. Dat is de essentie van de geest van het bestaan.

338

Als je na een regenbui vanaf een bergtop het landschap bekijkt, zal het geen enkele moeite kosten je bewust te worden van de frisse schoonheid van dat tafereel. Als je het geluid van een koperen bel in de stilte van de nacht hoort weerklinken is dat een bijzonder helder en aangenaam geluid.

339

Als je je denken wilt verruimen, beklim dan een hoge berg. Zo kun je, door een ander standpunt in te nemen, je visie veranderen. Ook kun je je geest verhelderen door, als het buiten sneeuwt, een boek te gaan lezen. Door boven op de top van een heuvel, met uitgespreide armen, de hemel te begroeten met een lied van langgerekte tonen, krijg je een intens gevoel van vreugde.

340

Voor iemand met een ruimhartige geest is een aarden pot even waardevol als tienduizend bronzen klokken. Voor iemand met een bekrompen geest is een enkele haar even belangrijk als een wagenwiel.