|
sluimerende
letteren - 1 - voorzichtig gewekt door hans schoen |
Wekelijks zal hier een klein stukje staan over literaire faits divers, zoals deze liggen te sluimeren op de zolder van mijn geheugen. Het zal meestal handelen over vergeten of half-vergeten schrijvers of over kleinigheden van letterkundige aard. De actualiteit zal geheel geschuwd worden. Kortom tres petite histoire literaire. Ik zou zeggen : ga er voor zitten, dat doen de drie heren hiernaast namelijk ook.
|
Dit beeldje van de beeldhouwer Hans Bayens moet de Titaantjes naar het befaamde verhaal van de schrijver Nescio voorstellen. Het beeldje staat al sinds 1971 in het Oosterpark te Amsterdam. Op de sokkel staat de overbekende openingszin van het verhaal: “ Jongens waren we… maar aardige jongens.” Titaantjes is het schoolvoorbeeld van de Sturm und Drang-periode van de jeugd met z´n richtingloze rebellie: “ Wat we eigenlijk doen zouden is ons nooit duidelijk geworden. Iets zouden we doen.” Geschreven in 1914 werd het bij voorbeeld enkele jaren geleden nog weer met tekeningen van Joost Swarte herdrukt.
Maar wat is dit beeldje een affront voor het verhaal en de schrijver die het zegt te willen eren. De aardige jongens zaten
juist niet op een bankje in het park maar stonden er buiten. Gezeten zijn
was zowel letterlijk als figuurlijk wat ze niet wilden. In plaats van het
bevlogen vijftal maatschappelijk opstandigen uit de tekst zijn ze
gedegradeerd tot een uitgezakt trio burgermannetjes.
De schrijver Nescio
(pseudoniem voor J.H.F. Grönloh) kon als je de schaarse bronnen leest
behoorlijk humeurig zijn. Hij had er wel weg mee geweten… Edoch hij stierf
al in 1961. Hans Schoen P.S. Dat je met drie literaire helden best iets met hekken, muurtjes en randen kan doen laat het beeldje aan de haven in Hoorn zien van het onsterfelijke Fabritius jeugdboek De Scheepsjongens van Bontekoe
|