Rotterdammers Michel Banabila en Rutger Zuydervelt, ook bekend als Machinefabriek, maken al wat langer muziek samen, en dat is altijd muziek op het scherpst van de snede. Stockhausen ontmoet Brian Eno, maar dan net even een slag spannender. Omgevingsgeluiden, herrie, elektronische muziek, flarden wereldmuziek, meeslepende ritmes en gelaagde geluidscomposities die bij elke draaibeurt meer geheimen prijsgeven.

De samenwerking vindt op een bijzondere manier plaats – ze sturen van alles heen en weer, en zo ontstaat in een snel tempo een album. Travelog is al van september 2013, maar de muziek hier is al net zo tijdloos als het beste van Stockhausen of Eno, en eerlijk gezegd zelfs beter. Banabila beschouw ik als een van de grootste avantgardisten die we in Nederland hebben, en opmerkelijk genoeg ook een man die geweldig goed kan samenwerken met anderen. Dit album met Machinefabriek bewijst het, en hoewel het wat toegankelijker en iets minder rauw lijkt dan Entropia uit 2019 is ook dit album een meesterwerkje voor de gevorderde luisteraar, in ieder geval voor de luisteraar die bereid is zijn oren echt open te zetten.

Luister naar een paar fragmenten: