Fred Frith is een van de opmerkelijkste musici en componisten van de afgelopen halve eeuw. Geboren in 1949 in een muzikale familie in East Sussex begon hij met viool op zijn vijfde. Daar kwam al snel piano bij en op zijn dertiende gitaar, en met name op dat instrument bleek hij een revolutionair vernieuwer te zijn. Hij begon met blues en folk, maar was al snel geïnteresseerd in exotischer muziek, uit India en Japan, en werd later getriggerd door de intelligente rock van Zappa en de avantgardistische serieuze muziek van John Cage.

Toen hij Engelse literatuur studeerde aan Cambridge ontmoette hij saxofonist Tim Hodgkinson. Een improvisatie van een half uurtje leidde tot de oprichting van Henry Cow, de art-rockband waar ook bassist John Greaves deel van zou uitmaken en drummer Chris Cutler. Frith speelde in deze invloedrijke band, die zes albums zou opnemen, gitaar, viool, bas, xylofoon en piano, en met name de grenzen van zijn gitaarspel werden regelmatig verlegd op een bijzonder innovatieve manier.

Rond 1980 hield Henry Cow ermee op en begon Frith met het maken van soloalbums en het samenwerken met verschillende andere musici en bands, onder meer Brian Eno en John Zorn. Met die laatste heeft hij veel gemeen, vind ik, want deze Amerikaan is al net zo gedreven in zijn avontuurlijke muzikale reizen, en weet ook steeds weer nieuwe projecten op te zetten waar je met open mond naar zit te luisteren. Dat geldt zeker ook voor Frith.

in 1990 maakten Nicholas Humbert en Werner Penzel een zwart-wit documentaire over Fred Frith, Step across the border, waarvoor Frith uiteraard de soundtrack leverde, die op ReR uitgebracht werd (ReR staat overigens voor Recommended records). Die film kreeg op verschillende festivals prijzen en werd door Cahiers du Cinema uitgeroepen tot een van de honderd sleutelfilms van de twintigste eeuw. Je ziet en hoort Frith en verschillende andere musici en het wordt je langzaamaan duidelijk hoe avontuurlijk de muziek van deze man is.

De soundtrack op zichzelf is ook al meer dan de moeite waard – het is een verrukkelijke collage en montage van allerlei stukjes Frith, waardoor je in een zeer ruim uur een goed beeld krijgt van de veelzijdigheid van de man, en van de scherpte, de grensverleggende innovatieve, grappige vondsten, en de magnifieke composities en arrangementen. Het is muziek voor een beperkt publiek, dat realiseer ik me goed – een publiek dat een beetje moeite wil doen om muziek te veroveren, dat bereid is om vaker naar een fragment te luisteren als het kwartje niet meteen de eerste keer valt, een publiek met open oren dat mee op avontuur wil.

Als je de wereld van Fred Frith wil verkennen is dit album een mooie startplek, want je krijgt hier een mooie waaier aan fantastische nummers te horen waar je een behoorlijk tijd zoet mee kunt zijn. Luister alleen al maar eens even naar de paar willekeurige fragmenten die ik voor je geknipt heb.

Luister hier naar een paar fragmenten: