Bulliphant is een Belgisch-Nederlands-Portugees quintet dat free jazz combineert met gecomponeerde muziek en daar spannende dingen mee doet. Dat gaat van bijzonder ingetogen, als in Too much nectar, de compositie van bassist Gonçalo Almeida, die als ondertitel The way of Zen, part I heeft, tot schijnbaar chaotisch en energiek, zoals in het titelnummer Bulliphant van saxofonist Ruben Verbruggen.

Verbruggen leverde de meeste, en ook de kortste composities, die bijna overstromen van de ideeën, dus je moet als luisteraar ook alle zeilen bijzetten om alles te kunnen volgen. Gelukkig kun je een album meerdere keren beluisteren, zodat de geheimen van die gelaagde composities zich daarna wel voor je ontvouwen. Trompettist Bart Maris, die we onder veel meer kennen van Spinifex en Jaune Toujours, leverde ook een magnifieke lange compositie, Long Distance Migration, net als drummer Friso van Wijck, die eerder snoeiharde metal speelde. Thijs Troch, synth en elektronica, is de enige die geen composities aanleverde, maar zijn inbreng kan moeilijk onderschat worden.

Bulliphant’s Hightailing is een mooi uitgebalanceerd album geworden dat vele kanten uitwaaiert, maar dat simpelweg een fraaie staalkaart laat zien van wat deze band kan doen – gecomponeerde muziek oprekken en soepel masseren en energiek en spannend neerzetten. Voor iedereen die van avontuurlijke nieuwe muziek houdt.

• Bulliphant – Hightailing – Creative Sources Recording CS 441 CD

Luister hier naar een paar fragmenten: