Dirk Serries en Daniel Thompson op akoestische gitaar, dat levert al een opmerkelijk duo op, want deze twee eigenzinnige en buitengewoon avontuurlijke gitaristen weten je als luisteraar altijd weer te verrassen, onder meer doordat ze geluiden uit hun gitaar weten te toveren die je niet voor mogelijk had gehouden. In dit geval komt daar Martina Verhoeven bij, dit keer niet als pianiste, maar op de contrabas, en dat levert een bijzonder indrukwekkende combinatie op, want die contrabas werkt hier bijna als de centrifugerende kracht waar de twee gitaristen omheen werken.

Je zit hier als luisteraar eigenlijk steeds op het puntje van je stoel, want dit trio speelt soms bijna fluisterend ingetogen, om even later onvoorwaardelijk los te barsten op een manier die af en toe doet denken aan de tekenfilm-versie van rock ‘n’ roll, want humor is in deze muziek nooit ver weg. Want hoewel je deze muziek gerust avant-garde mag noemen kun je ook horen dat de spelers met heel veel plezier samen zitten spelen, en er mag zeker gelachen worden.

Kortom, een heerlijk plaatje, waarin weer eens alle mogelijkheden van de contrabas en de akoestische gitaar op een verbazingwekkende manier geëxploreerd zijn, terwijl er ook nog eens geweldige muziek gemaakt werd. En ook dit is weer een groeiplaatje, zo’n album dat bij elke draaibeurt beter wordt, omdat steeds meer op zijn plek valt. Voor iedereen met open oren een absolute aanrader.

Luister hier naar een paar fragmenten: