Corky Siegel was begin jaren zestig zanger en mondharmonicaspeler in de bluesrockband The Siegel-Schwall Band, toen hij na een optreden benaderd werd door een man die hem vroeg of hij niet een keer wou samenwerken met zijn “band”. Die man bleek dirigent Seiji Ozawa van de Chicago Symphony Orchestra te zijn, en na eind jaren zestig een aantal stukken van de componist William Russo te hebben uitgevoerd namen het orkest en Siegel in 1979 een lange compositie van Russo op: “Street Music, A Blues Concerto”, dat op langspeelplaat werd uitgebracht met op de andere kant een stuk van Gershwin (ik koester die plaat nog steeds).

Door die samenwerking raakte Siegel geïnspireerd, en tien jaar later richtte hij Chamber Blues op, een unieke band die kamermuziek, blues en jazz naadloos combineert tot een opwindend soort nieuwe, swingende kamermuziek.We zijn inmiddels bijna dertig jaar verder, en Corky Siegel’s Chamber Blues is nog steeds een volstrekt unieke band. Hun nieuwe album hebben ze kunnen opnemen dankzij crowdfunding, en het is opnieuw een verrukkelijk meesterwerkje geworden, waarbij Siegel en zijn band opnieuw verschillende grenzen hebben opgezocht door een aantal uiteenlopende gasten uit te nodigen.

Die “different voices” zijn saxofonist Ernie Watts, die meteen in het eerste nummer, Siegel’s Missing Persons Blues Op. 26 mag aanschuiven. Bijzonder hoe zowel mondharmonica als saxofoon perfect in een strijkkwartet blijken te versmelten. Sandeep Bas is een tabla meester uit India, en hij zorgt ervoor dat de grenzen letterlijk wat meer verlegd worden. Matthew Santos is een singer/songwriter die je in bijvoorbeeld Galloping Horses kunt horen als beat boxer. Marcella Detroit is een R&B diva, die samen met Eric Clapton Lay Down Sally schreef, dat ook op dit album te horen is. Sam Lay is een blueslegende uit Chicago en oude vriend van Siegel, en Sons of the Never Wrong is het beste folktrio dat Chicago kent. Gevarieerd genoeg, dacht ik zo.

Different Voices laat meer liedjes horen dan we gewend zijn op albums van Chamber Blues, waar vooral de instrumentals vaak grote indruk maakten, maar het feit dat er nieuwe wegen opgezocht worden, en dat het avontuur opnieuw opgezocht wordt is ook wat waard. En het album blijkt, als altijd bij deze magnifieke band, wederom een groeidiamantje, dat bij elke draaibeurt beter wordt. Een absolute aanrader dus.

Luister hier naar een paar fragmenten: