In het weekend van 10 en 11 december gaf Leon Giesen, beter bekend onder zijn artiestennaam Mondo Leone (de wereld van Leon) twee keer een try-out van zijn nieuwe voorstelling voor een klein publiek in zijn eigen huiskamertheater in Utrecht, dat hij met een groots gebaar het Hoofdgebouw van het Instituut voor Verwondering heeft genoemd.

Als je Clublid wordt krijg je met enige regelmaat een uitnodiging voor een voorstelling in dat Hoofdgebouw, en zo zagen we onder meer al een uniek optreden van Jack Poels van Rowwen Heze die samen met Leon ontspannen zat te spelen en herinneringen zat op te halen.

Dit was ook weer zo’n uniek middagje theater, waarin we twee uur lang vergast werden op een verhaal in wording, waar ik hier dan ook verder eigenlijk niet veel over mag vertellen, vooral omdat het hele verhaal nog niet is afgerond. Wat ik wél kan zeggen is dat Mondo Leone weer helemaal op zijn sterkst is.

Het begint als een ouderwets schatgraversverhaal, maar het blijkt uiteindelijk om veel meer te gaan, en het eindresultaat is een aangrijpend verhaal met een paar liedjes erin die voor kippenvelmomenten zorgen. Leon weet weer als vanouds verhalen, beeld en liedjes te combineren tot een fascinerend geheel, en dit keer ook nog eens met een gelaagdheid en een diepgang die indruk maakt. En een verhaal dat je raakt.

Dus hou zijn website in de gaten, want daar zal over niet al te lange tijd ongetwijfeld een speellijst verschijnen – ik neem aan dat deze voorstelling binnenkort wordt afgerond, de puntjes zullen nog even op de i worden gezet, maar dan kan hij het theater in.

• Mondo Leone – de website
• over zijn vorige schatgraversverhaal