Kevin Breit is niet alleen een van de beste Canadese gitaristen, hij is ook een van de veelzijdigste muzikanten die daar rondlopen, zoals zijn laatste solo-albums heel mooi laten zien. Het prachtige ingetogen album dat hij samen met Don Rooke van de Henrys en David Piltch maakte, Bloom, staat bijvoorbeeld in groot contrast met het fenomenale cover-album I Love You dat hij opnam met een hele reeks aan gastmusici, en waarin de mandoline centraal stond.

En dan is er nu ook nog Yearning Soul Rebellion, waarin Breit ook weer eens laat horen wat een geweldige songwriter hij is. Elf liedjes, het ene nog beter en catchier dan het andere, met geweldige arrangementen en Breit als sublieme ontspannen zanger in topvorm. Er zijn er een paar die ik nu al dagen loop te zingen, echte oorwurmen dus, zoals Go blame it on the one you love of Dirty Rotten Love, en bij het titelnummer word ik meteen bij de eerste tonen al bijna letterlijk weggeblazen door de ijzersterke blazerssectie, die regelmatig terugkeert.

Kevin Breit is dus nauwelijks of niet in een vakje te plaatsen, en juist dat maakt zijn muziek wat mij betreft onweerstaanbaar, want er zitten ook altijd weerhaakjes aan, weerbarstige stukjes die het net nog weer wat beter maken dan de gemiddelde pop- of rocksong. Ook dit Yearning Soul Rebellion is weer een album dat met elke draaibeurt beter wordt, het kenmerk van ware kwaliteit.

Ga naar Bandcamp en luister vrijblijvend een keer naar het album en schaf het dan voor een spotprijs aan (de Canadese dollarprijs ligt onder de euro, dus je bent goedkoper uit dan je denkt). Je zult er geen spijt van hebben.

Luister hier naar een paar fragmenten: