Singer/songwriter Caroline Herring wou een album maken als reactie op Trump, in de grote traditie van protestliedjes en politieke liedjes waar de Amerikaanse folkbeweging altijd sterk in is geweest, maar er kwam niks. De eindeloze lelijkheid, de steeds maar continuerende razernij op sociale media, het groeiende geweld, de 24-uurs nieuwscyclus, het bleek onmogelijk om daar betekenis in te vinden.

Dus ging ze het anders aanpakken, en ging zoeken in oude teksten van psalmen en christelijke gospels, waar ze passages uitlichtte die wijsheid uitstraalden, verlangen en liefde. Daar zocht ze simpele melodieën bij, bedoeld om samen te zingen. Haar kinderen zingen op een aantal liedjes mee (toen ik haar veertien jaar geleden interviewde was ze zwanger van haar eerste…).

Voor mij zijn sommige teksten net wat te religieus, maar ik begrijp haar opzet heel goed, en ze is daar wat mij betreft ook goed in geslaagd – tegengas geven, niet door te schelden, maar door er wijsheid en liefde tegenover te zetten. Dat maakt Verses tot een licht aangrijpend album.

Luister hier naar een paar fragmenten: