Chip Taylor is een van de beste singer/songwriters die ik ken. In de jaren zestig schreef hij een hele riedel hits, waarvan Wild Thing, Angel of the Morning, I can’t let go en Son of a Rotten Gambler waarschijnlijk de bekendste zijn, maar na een afwezigheid van een paar jaar kwam hij terug met het ene na het andere fenomenale solo-album.

Taylor is inmiddels bijna tachtig (hij werd in 1940 geboren en begon in 1959 liedjes te schrijven) maar hij schrijft nog steeds het ene juweeltje na het andere, en elk jaar komt er minstens één album uit, waar ik telkens ademloos naar zit te luisteren. In Sympathy of a Heartbreak werd in Noorwegen opgenomen, met multi-instrumentalist Goran Grini, die het album samen met Taylor produceerde.

Laid-back zou je het kunnen noemen, maar dat omschrijft de zang van Chip Taylor toch niet helemaal. Hij is zijn stem voor een deel kwijt, maar op de een of andere manier weet hij op een fluisterzingende manier het toch precies goed voor elkaar te krijgen, en met fantastische arrangementen, die ook alles perfect in balans brengen en houden weet hij je constant op het pintje van je stoel te houden. Adembenemend.

• Chip Taylor – In Sympathy of a Heartbreak
• In april 2020 tourt Taylor door Nederland, samen met Goran Grini.

Luister hier naar een paar fragmenten: