Het biljart van Café De Witte Bal in Assen ging weer op zijn kant tegen de muur, zodat er een mooi klein podium klaarstond voor de South Austin Jug Band. Voor de vijf jonge honden uit Texas een mooie plek om te laten zien wat ze kunnen. In Texas moeten ze ook vaak spelen voor kleine rumoerige zaaltjes, en dat was hier niet anders, al zat er in het voorste deel wel degelijk een enthousiast en belangstellend publiek. Hun reputatie was de band al vooruitgesneld, en ze maakten het op deze avond volledig waar met een concert van twee keer zeer ruim een uur. De eerste cd van het gezelschap was al erg goed, maar live lieten ze nog eens zien dat ze wel degelijk héél erg goed zijn.

Ze deden eigenlijk nog het meeste denken aan de gelegenheidsformatie Steve Earle en de Del McCoury Band, oftewel traditie ontmoet rock. Zanger James Hyland zingt met dezelfde Texaanse knauw als Earle, en de band doet zeker niet onder voor de mannen van McCoury. Dat wil zeggen dat er naast Hyland een uitstekende jonge fiddler staat (Brian Beken), een virtuoze, supersnelle akoestische gitarist (Willie Pipkin), een fantastische bassist (Will Dupuy) die ook nog eens lekker en gemakkelijk zingt (en die een groot deel van de liedjes geschreven heeft, naast Hyland), en tenslotte een fenomenale mandolinespeler, die uitblinkt in scherpte, finesse en subtiliteit (Dennis Ludaker). Ook hij is een voortreffelijk zanger, en ze zingen allemaal ook nog eens een fraaie tweede of derde stem. Ludaker pakt overigens net zo makkelijk de fiddle op, en gaat daar al net zo virtuoos mee aan de slag. Als die vijf rasmuzikanten dan samen losbarsten zie je dat ze bovendien heel goed naar elkaar luisteren en op elkaars spel reageren, waardoor het ook nog eens een spannend concert wordt. Mooier kun je het bijna niet krijgen. Dit concert was dan ook tot in de details goed – zelfs de techniek was dit keer dik in orde, waardoor de meerstemmige zang perfect klonk, en elke solo tot zijn recht kwam.

De band verkocht na afloop de nieuwe cd Dark And Weary World, die officieel in Amerika nog niet uit is, maar waar wij de volgende dag uitgebreid van hebben lopen genieten. Dit keer geen cover van Jimi Hendrix, zoals op de debuut-cd, maar veel eigen nummers. Naast liedjes van James Hyland en Will Dupuy ook een paar mooie instrumentals van Dennis Ludaker en een paar covers. Een mooie versie van Raleigh and Spencer, een nummer van Bruce Robison en Lady Be Good van Gershwin (met Warren Hood als gastzanger). Vaak valt een album wat tegen na een geslaagd optreden, maar deze cd is een absolute topper, goed van begin tot eind. Een aanrader.

de bassist zingt een van zijn eigen nummers...