de strandvariaties - 11 - aan de oever van de rotte
Aan het strand stil en verlaten |
Aan de oever van de Rotte |
| Aan het strand stil en verlaten | Aan de oever van de Rotte |
| bij het scheem’ren van de maan | Tussen Delft en Overschie |
| zie ik daar een eenzaam paartje | Zat een kikvors luid te wenen |
| vol van weemoed aangedaan | Met een zuig’ling op haar knie |
| Liefste ‘k moet je gaan verlaten | Lieve kleine, sprak de moeder |
| morgen ga ik weer naar zee | Zie je gindse ooievaar? |
| maar we trouwen als ik thuiskom | ’t Is de moord’naar van je vader |
| hier op hollands dier’bre ree | Hij vrat ‘m op, met huid en haar |
| Maar zij sprak ach liefste mijner | Wel verdorie, sprak de kleine |
| denk zo ver niet in ’t verschiet | Heeft die rotzak dat gedaan? |
| want de zee ligt vol met mijnen | Als ik later groot en sterk ben |
| en die dingen zie je niet | Zal ‘k hem op zijn falie slaan |
| Aan het strand stil en verlaten | Nauw’lijks was hij, uitgesproken |
| ziet men daar een meisje staan | Of daar kwam die ooievaar |
| die al turend en al smachtend | Greep de kleine bij zijn lurven |
| wacht de komst van hare man | Stopte ‘m bij zijn oude vaar. |
| hij zou immers wederkeren | Toen hij binnen was gekomen |
| hij beloofde haar toch trouw | Zag hij daar zijn vader staan |
| en dan krijgt zij zo’n verlangen | En toen zijn ze met z’n tweeën |
| word ik toch zijn lieve vrouw | Naar de uitgang toe gegaan |
| maar hij keerde nimmer weder | En weer buiten aangekomen |
| want de dood waart om ons heen | Zagen zij nog altijd groen |
| en zij keerde telkens weder | Hieruit blijkt dus dat de zuren |
| aan het strand stil en alleen | Van dat rotbeest het niet doen. |
| Dobberend op de woeste baren | |
| zeilde ’t scheepje eenzaam voort | |
| Maar opeens wat er gebeurde. | |
| een ontploffing werd gehoord. |
Extra coupletten:
|
’t schip verging al in de diepte Terwijl hij worstelt met de golven |
Aan de oever van de Rotte is een heerlijk nonsensliedje waar veel verschillende versies van in omloop zijn. We hebben hier de meest uitgebreide genomen die we konden vinden, met een soort van happy end. Eigenlijk hoort hij niet helemaal in dit rijtje thuis, omdat de melodie gelijk is aan die van Darling Clementine, maar je kunt nu in ieder geval Aan de oever van de Rotte ook zingen op de melodie van “het Strand”.
We hebben al eerder laten zien dat je de tekst van Aan het strand stil en verlaten ook kunt zingen op de wijs van “La Cucaracha”.
Het bleek ook te lukken met het slotkoor van de Negende Symphonie van Beethoven (Ode an die Freude), vanaf de zin “Freude schöner Götterfunken”, en ook met Darling Clementine. Ook de Amerikaanse gospel Will The Circle Be Unbroken bleek perfect te passen, net als Berend Botje en The Yellow Rose of Texas. En dan was er ook nog de poëzie van Emily Dickinson, en het Engelse liedje The Carnival Is Over.
En het oerhollandse De grote stille heide paste eveneens perfect, net als When the moon comes over the mountains.