HP Lovecraft was niet alleen de naam van een Amerikaanse schrijver van horrorverhalen, maar ook de naam van een psychedelische Amerikaanse rockgroep uit de jaren zestig. De groep maakte twee langspeelplaten, waarvan de tweede kan worden beschouwd als een meesterwerk. Radioactive Records bracht onlangs beide platen op cd uit, op de manier die we van hun gewend zijn – gewoon de kale plaat, niks meer en niks minder, dus geen extra tracks, geen uitgebreid informatieboekje, maar puur de muziek zoals je die vroeger op elpee kon krijgen en de hoes in verkleinde vorm.

Bij herbeluistering van de twee platen die de groep maakte valt in de eerste plaats de geweldige energie op, die van de platen spat, ook nu nog. Verder is het opmerkelijk dat juist dat psychedelische aspect van de muziek (jengelende orgels, clavecimbel, dwarsfluiten, gemanipuleer met banden etc) helemaal niet gedateerd aandoet. Het klinkt allemaal zeer fris en energiek. Wat ook nog steeds staat als een huis is de fenomenale zang. Dave Michaels was een klassiek getrainde zanger die een bereik had van vier octaven, en die zet hij hier ook regelmatig zeer inventief in. George Edwards was de andere zanger, en die was zeker zo sterk. Samen zingen ze zeer spannend en bijzonder tweestemmig, met buitengewoon veel lef. En dat pakt na al die jaren nog steeds zeer goed uit. Puur genieten!

Nogmaals: wat me het meest verbaasde was dat juist deze muziek helemaal niet gedateerd aandoet. Jammer dat de heren wegens gebrek aan succes na twee albums de lier aan de wilgen hingen. Ik had ze graag nog een paar albums op hun innovatieve weg willen blijven volgen. Nu zullen we het met deze twee meesterwerkjes moeten doen.