Alim Qasimov wordt wel als een van de beste zangers ter wereld beschouwd. Hij zingt in de Azerbeidzjaanse mugham traditie, een zeer complexe vorm van muziek waarbij ook eeuwenoude poëzie in de zang gebruikt wordt.

Michel Godard speelt tuba en serpent en heeft een klassieke en jazz-opleiding, maar ook een buitengewoon avontuurlijke inslag, want hij speelt net zo gemakkelijk met de avant-gardistische Libanese ud-virtuoos Rabih-Abou Khalil of de Turkse ney-speler Kudsi Erguner.

Op dit album, Awakening, gaat Godard met zijn serpent een duet aan met de stem van Qasimov, samen met kamanche-speler Rauf Islamov en jazzpianist Salman Gambarov. En dat levert wereldfusie van een ongekend en ongehoord niveau op, waarbij we zelfs terug gaan in de tijd naar Monteverdi, in Si dolce é’l tormento.

Het titelnummer Awakening / Aylar otur il bolanir werd geschreven door Godard en Qasimov samen, net als de opener Doyme Karami, Godard leverde twee composities en nog een samen met Islamov, er zit een Azeri traditional bij en nog twee composities van anderen.

Een en een is drie hier, er worden avontuurlijke paden ingeslagen die totaal onverwachte, nieuwe, maar tegelijk vanzelfsprekende muziek opleveren. De nieuwe avant-garde ontstaat, volgens filmer Frank Scheffer in het boekje bij de cd, in de ontmoeting tussen verschillende culturen. Ik denk dat hij daar gelijk in heeft. Deze muziek straalt pure schoonheid uit, de essentie van grote kunst. Een waarachtige muzikale ontmoeting op het hoogste niveau. Indrukwekkend, en vooral bloedmooi.

Luister hier naar een paar fragmenten: