De(con)struction is Creation is de titel van een opmerkelijk album. Arlo Bigazzi en Elena M Rosa Lavita zorgden voor de oorspronkelijke muziek waarin je noise, drone, industrial, ambient en wat jazz terug vindt. Dat was al een ontmoeting van twee botsende muzikale geesten. Nu gaven ze een aantal anderen de vrije hand. De tracks werden vernietigd, restructured, deconstructed en reconstructed door acht anderen en het resultaat is ronduit verbluffend – heerlijke pokkeherrie, noemen wij dat hier graag.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6659 is een combinatie van de stempel die ik sneed uit de rubberen dop die ik op straat vond en een stempel die ik speciaal sneed uit een plastic gum van de Hema. De merkwaardige kleuren uit de verschillende zwarte stempelkussens die ik bij het handmatig stempelen gebruik zorgen vervolgens voor de vreemde schaduwen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6660 lijkt misschien wat weerbarstiger, maar er valt veel meer in te ontdekken dan je zou denken. Neem de tijd, en kijk wat aandachtiger. Je zult verbaasd zijn.
Scenarioschrijver en stripmaker Rodolphe weet met zijn strips meestal wel te verrassen. maar in zijn nieuwe reeks Utopie wordt het verhaal wel erg voorspelbaar en gemakzuchtig. Het lijkt wel alsof Rodolphe hier alle cliché’s bij elkaar geveegd heeft van alle mogelijke science fictionverhalen. Verrassend wordt het daardoor nergens, en de ontwikkelingen zijn zo onwaarschijnlijk dat ze ook niet kunnen overtuigen. Te snel door de bocht allemaal en het verhaal is niet half zo ingenieus als we van Rodolpho gewend zijn. Toch is het voor beginners in dit genre ongetwijfeld een goede strip, maar het niveau dat we van deze scenarist gewend zijn wordt hier helaas nergens gehaald.
Utopie – Volume 1
Alleen gitaar en saxofoon, maar wat een rijkdom aan klankwereld weten gitarist Dirk Serries en saxofonist José Lancastre samen op te roepen! Aftastend en fluisterzacht, en dan even later volledig de beuk erin, zonder de controle te verliezen. Samenspel op ongelofelijk hoog niveau. Live improvisaties zijn natuurlijk fantastisch om mee te maken, maar de opnames laten horen dat je als luisteraar blij kunt zijn dat ze vastgelegd zijn, want voordat je deze muziek helemaal ontrafeld hebt en alles volledig op zijn plek gevallen is ben je al snel een paar draaibeurten verder. Een plaatje om te koesteren.
José Lancastre & Dirk Serries – Trompe l’oeuil
Holly’s stempelgrafiek nummer 6658 is een spel van suggestie en bedrog, en heel wat subtieler dan je op het eerste gezicht wellicht zou denken. Kijk er maar eens wat langer en aandachtiger naar, en loop vooral de hele galerie even rustig door.
Blasfamous is een strip die ik wat te lang heb laten liggen, vooral omdat ik dacht dat het over een verwende popdiva zou gaan. Toen ik er eenmaal in begon te lezen werd me al snel duidelijk dat ik me had vergist en dat het hier gaat om een krankzinnig horrorverhaal over een jonge non die zeshonderd jaar geleden uit schuldbesef een contract tekende met een demon. In de loop van het verhaal komen we er achter waarom ze dat deed en dat het eeuwige leven haar diep ongelukkig maakt. De strijd tussen goed en kwaad wordt hier ingewikkelder en interessanter dan ooit in een komische, snoeiharde, verbazingwekkende strip.
Danças Ocultas is een Portugees kwartet dat met vier diatonische accordeons een bijzonder geluid weet te creëren. Dat doen ze al sinds 1989, dus in die zesendertig jaar hebben de vier mannen wel geleerd om intensief samen te spelen. En dat kun je horen. Hun tiende album is een absoluut juweeltje, met muziek die bijna niet te vatten is, en die je dan ook beslist wat vaker moet beluisteren, want dan hoor je pas echt goed hoe ze die vier accordeons samen tot een oneindig hoger plan brengen.
Danças Ocultas – Inspiras
Holly’s stempelgrafiek nummer 6655 is een multi-interpretabel spel van optische illusies, waarin je versteende hoofden kunt zien, stenen poortjes, maar ook andere zaken. De kleuren komen wederom uit verschillende zwarte stempelkussens.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6656 – ook deze blauwgrijze kleuren komen uit zwarte stempelkussens, net als het roestbruin. Sinds ik heb ontdekt dat elk zwart stempelkussen een iets andere kleur oplevert, zeker als je hem wat langer gebruikt, blijkt ik nu een buitengewoon interessant palet te hebben verzameld.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6657 – de trouwe kijker zal het misschien opgevallen zijn dat ik nog steeds werk met de stempels die ik sneed uit de rubberen dop die ik op straat vond, en die ik telkens op een andere manier naar mijn hand probeer te zetten.
De fantasystrips die gesitueerd zijn in het universum Aquilon met haar vele verschillende volkeren zijn eigenlijk de fabels en legendes van onze tijd. Goede verhalen die ons een spiegel voorhouden van onze huidige maatschappij, verpakt in een spannend fantasyverhaal vol vreemde volkeren, zoals de Orks en de Goblins, die normaalgesproken op voet van oorlog met elkaar leven, waarbij de kleine groene Orks het laagste op de maatschappelijke ladder van Aquilon staan. Het achttiende deel van de reeks over de Orks en de Goblins vertelt het verhaal van de Meute en de onwaarschijnlijke vriendschap voor het leven tussen de Goblin Moker, de leider van de Meute, en de Ork Beurs, het brein van de bende. Ze zijn met een boot op weg naar het kasteel dat ze gekocht hebben om er na een leven van bloedvergieten als huurlingen rustig te kunnen leven. Maar dan gebeurt er van alles dat de zaken op zijn kop zet. Een verhaal over noodlot, vriendschap, trouw, kracht, gezond verstand en nog heel veel meer. Het verhaal zit geweldig in elkaar en is fantastisch getekend.
Orks & Goblins 18 De Meute
Holly’s stempelgrafiek nummer 6652 – dit is inmiddels al de zeventigste keer op rij dat ik de stempels gebruik die ik sneed uit de rubberen dop die ik een tijdje geleden op straat vond. Ik sneed er een passende stempel bij uit een rubberen gum waardoor er ogen lijken te ontstaan.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6653 – hier gebruikte ik dezelfde combinatie van stempels, maar voor een deel andere zwarte stempelkussens uit mijn verzameling.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6654 is een variatie op hetzelfde thema, allen kun je hier, naast ogen, ook vogelkoppies in zien. Neem ook hier weer even rustig de tijd, want hij zit toch weer geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht misschien zou denken.
De zaak David Zimmerman is een strip van maar liefst 354 pagina’s, waarin het verhaal verteld wordt van de dertigjarige David Zimmerman, die bruiloften en bar mitzwa’s fotografeert. Daar fotografeert hij een keer een jonge vrouw die in de bediening zit en ontslagen wordt. De negatieven van de foto’s die hij van haar maakte bergt hij in het begin van het verhaal in een la op als zijn enige vriend Harry hem komt halen voor een oudjaarsfeestje. Daar ziet hij de jonge vrouw onverwacht weer en hij volgt haar en heeft seks met haar, en daarna wordt hij in zijn eigen appartement wakker met een kater en in het lichaam van die jonge vrouw. Dan gaat hij op zoek naar de vrouw in wiens lichaam hij terechtgekomen is, en naar zijn eigen lichaam. Bij die speurtocht blijkt hij Rachel Bluem te zijn en ook vindt hij zijn eigen lichaam terug, maar daar blijkt iemand anders in te huizen, waarbij hetzelfde is gebeurd. Samen gaan ze op zoek naar wat er precies gebeurd kan zijn en hoe ze het kunnen terugdraaien. En dat levert een buitengewoon fascinerend verhaal op.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6649 is een tamelijk subtiel spel van licht en schaduw, waar je toch echt even wat langer naar moet kijken om te zien hoe het precies in elkaar zit allemaal. Gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens, waardoor er verschillende tinten grijs, zwart en subtiele kleuren ontstaan.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6650 – vroeger gebruikte ik vrijwel nooit een stempel die ik gesneden had nog een tweede of derde keer, maar nu ben ik al een hele tijd bezig met de twee stempels die ik sneed uit een simpele rubberen dop die ik op straat vond. Taai rubber, en dat blijft behoorlijk goed, zo blijkt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6651 kun je zien als een verzameling fruitmandjes, maar het is gewoon een abstract spel van optische illusies, opnieuw met de doppenstempel als basis.
Eind achttiende eeuw – Dragon Dragon is niet alleen een laffe soldaat, hij is ook een seksverslaafde hufter die steelt en liegt. We volgden hem al twee stripdelen lang, en nu is hij in Italië beland waar hij op zijn eigen brutale manier bij Napoleon en diens verse bruid Josephine weet aan te sluiten. Het hilarische drieluik wordt hier bovendien verrassend en goed afgesloten. Tenenkrommend en toch erg goed.
De ruiterlijke confessies van Dragon Dragon 3. Italië 1796
Holly’s stempelgrafiek nummer 6646 – ook hier is het, net als met al mijn stempelgrafiek, weer een kwestie van goed kijken en rustig de tijd nemen. Dan valt alles op zijn plek en weet je ook waar en hoe je ongeveer op het verkeerde been gezet werd.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6647 is een variatie op hetzelfde thema, met dezelfde basisstempel die ik uit de rubberen dop sneed die ik op straat vond.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6648 is een spel van licht en schaduw dat het beste werkt als je een beetje afstand neemt. En neem ook hier vooral ook even de tijd.
Dat komt mooi uit, aflevering 10 gaat over de manier waarop anekdotes op een positieve manier je eigen geschiedenis kunnen vasthouden. De tiende aflevering in deze reeks autobiografische en filosofische essays van Ruud Moors. Elke week vind je hier een nieuwe aflevering.
Verweer is een stripreeks die zich vijftig jaar in de toekomst afspeelt, in 2075, met een scenario dat met de dag waarschijnlijker lijkt te worden. De multinational DIOSYNTA exploiteert het verlaten akkerland dat Europa inmiddels geworden is, en zet het FSI, de binnenlandse veiligheidsmacht, in om de orde te handhaven. Dat betekent dus hun orde. Komt je dat al een beetje bekend voor? Er is een ondergrondse organisatie actief die zich Het Verweer noemt. Een serieus verhaal, verpakt in een krankzinnig, spannend avontuur dat de aandacht van de lezer van begin tot eind weet vast te houden. Een aanrader.
Verweer – deel 3 – De Plastic Zee.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6643 heb ik opnieuw gemaakt met een van de twee stempels die ik sneed uit de rubberen dop die ik een tijd geleden op straat vond. Hier begint hij bijna op een oor te lijken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6644 moet je ook wat beter bestuderen voordat je door hebt hoe hij precies in elkaar steekt. Afstand nemen is hier ook weer een goed idee, want dan sprankelt hij wat mooier.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6645 – voor deze grafiek heb ik de twee halfronde stempels gebruikt die ik gesneden heb uit de rubberen dop waar ik nu al een tijdje mee werk, waardoor deze echt gaat golven. Neem ook hier weer even rustig de tijd en gun het hem om alles op zijn plek te laten vallen.
De veelzijdige Canadese violiste en componiste Rebekah Wolkstein die ik al kende van het imposante Silent Tears, en van het geweldige klezmer-orkest Schmaltz & Pepper, dat klezmer combineert met kamermuziek, jazz, en tango heeft nu iets totaal anders.
The Legend of Carau vertelt de legende van de huilende vogel van Argentinië, dat hier het hartverscheurende verhaal blijkt te zijn van een jongeman die moet leren wat wel en niet belangrijk is in het leven. Een cd met prachtig boekje met tekeningen van Camille Dumaine neemt je helemaal mee. Subliem!
The Legend of Carau
Holly’s stempelgrafiek nummer 6640 is een subtiel spel van licht en schaduw dat je het beste van een afstandje kunt bekijken. Neem er wel even de tijd voor. Ook deze grafiek heb ik weer gemaakt met de stempel die ik sneed uit de rubberen dop die ik op straat vond als basis.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6641 is misschien iets weerbarstiger, maar als je er even iets meer tijd en aandacht voor over hebt laat ook deze zich vrij gemakkelijk veroveren.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6642 is er een waarin je de “dopstempel” vrij gemakkelijk terug kunt vinden – ik vind het nog steeds fascinerend om nieuwe variaties te maken op basis van die halfronde stempels die uit de rubberen dop gesneden heb die ik een tijd geleden op straat vond.
Elon Musk, analyse van een nieuwe wereldleider is de titel van de graphic novel die Daryll Cunningham maakte over het fenomeen Musk. Een zeer welkom boek, wat mij betreft, want je krijgt in een rap tempo op een aangename manier de hele opmerkelijke loopbaan van Elon Musk te zien en te lezen, van Paypal, via Tesla en SpaceX tot en met Twitter (en X). De tekeningen zijn gemaakt in een bedrieglijk simpele, maar uiterst effectieve stijl, en Cunningham loopt de geschiedenis van Musk vrij grondig door, vanaf het onthutsende verhaal van zijn grootvader, die er bewust voor koos van Amerika naar het Zuid-Afrika van de Apartheid te verhuizen. De loopbaan van Musk blijkt op een bijzondere manier van mazzel en handigheidjes aan elkaar te hangen. Alleen al het feit dat hij er bij PayPal uitgeschopt werd, maar dat hij er toch miljoenen aan verdiende toen het bedrijf verkocht werd – hoeveel mazzel kan een man hebben? Een verhelderend boek, waarin je Elon Musk redelijk goed leert doorzien. Een aanrader.
Het is vandaag weer vrijdag de dertiende, daarom zetten we op speciaal verzoek nog een keer de dertien belangrijkste vormen van bijgeloof voor je op een rijtje.
Dertien keer gegarandeerd ongeluk
Holly’s stempelgrafiek nummer 6637 is een spel van suggestie en bedrog, dat draait om een stempel die ik sneed uit een rubberen dop die ik op straat vond. Kijk wat langer en je kunt er golven, ogen of oren in zien.. Neem gewoon even de tijd.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6638 is opnieuw een variatie, gemaakt met dezelfde stempel die ik uit de rubberen dop sneed. Kantelen is hier een goed idee, dus loop op je gemak de galerie door, en doe dat vooral niet te haastig.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6639 is een combinatie van een spel met optische illusies en een zoekplaatje voor gevorderden, waar je zowel laarzen als gezichten in kunt terugvinden. Een klein beetje afstand nemen is wel slim, dan zie je meer.
We waren in Museum Belvedere in Heerenveen om de ingetogen kunst van Jan Mankes te bewonderen – een goed idee, want zo’n klein sneeuwlandschapje van hem moet je absoluut in het echt zien om het optimaal te kunnen waarderen, en dat geldt ook voor zijn andere werk. Maar het museum had nog een andere verrassing, want aan de uiterste andere kant waren twee zaaltjes ingericht met werk van de tekenaar Jan van der Kooi, met zelfportretten en landschappen, en met name die landschappen, daar kan ik wel lyrisch van worden. Snel naar Belvedere dus, voor Mankes, maar zeker ook voor Van der Kooi.
Jan van der Kooi – tekenaar.
Ik maak altijd al beelden, en sinds een tijd al een serie globebeelden. in die reeks maak ik meestal prototypes die ik plaats in de houders van de globes. Dit keer heb ik twee van die verwijderde globes genomen en die samen op een poot geplaatst en beschilderd – de oceanen goud, het land zwart, en de twee omgekeerd op elkaar, waardoor er een merkwaardig beeld ontstaat.
Holly’s globebeeld nummer 17
Holly’s stempelgrafiek nummer 6634 is opnieuw een variatie die ik maakte met als basis een stempel die ik sneed uit een hardrubberen dop die ik op straat vond. Ik ben er dus nog niet helemaal klaar mee, zoals je ziet. Improviseren en kunst horen wat mij betreft onlosmakelijk bij elkaar, net als in de jazz.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6635 is gemaakt om van een afstandje te bekijken en zelfs dan kan het nog even duren voordat je er echt greep op krijgt. Tijd en aandacht, schaars tegenwoordig, maar onmisbaar.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6636 is bijna nog ongrijpbaarder, maar als je hier meer tijd aan besteedt is tegelijkertijd nog veel bevredigender. Loop vooral ook de galerie helemaal door en blijf bij elk volgend plaatje even iets langer kijken dan je normaal zou doen als je voor een beeldscherm zit.
