Toon Tellegen is een unieke schrijver. Hij schrijft verhalen, heel vaak over dieren, die voor kinderen bedoeld lijken, en die kinderen ook vreselijk leuk blijken te vinden, maar die door volwassenen al net zo gewaardeerd worden. Gitariste Corrie van Binsbergen had al lang een zwak voor de verhalen van Tellegen en stelde ooit voor om er muziek bij te maken met haar band, die voor die gelegenheid werd omgedoopt tot het Wisselend Toonkwintet.

Dat pakte verbazingwekkend goed uit, want de intelligente en humoristische jazzrock van het Toonkwintet gaat een sublieme wisselwerking aan met de teksten van Tellegen, die hij overigens zelf voorleest. Dat werkt, want die teksten worden er nog “volwassener” door, lijkt het wel, en de muziek is zo sterk en zo leuk dat je werkelijk met open mond zit te luisteren, want het ene versterkt het andere. Door de muziek ga je beter naar de tekst luisteren, en door de tekst ga je beter naar de muziek luisteren, het is vreemd, maar het werkt echt zo.

Dat was al zo bij Het Geluk van de Sprinkhaan, en bij Ik wou, live opgenomen in het Toneelhuis in Antwerpen in januari 2019, is dat al net zo. Dit is een wat ander boek van Tellegen, want in dit geval waren zijn teksten geïnspireerd op indringende kinderportretten van de Belgische illustratrice Ingrid Godon, en die tekeningen spelen dan ook een belangrijke rol.

Er springt een vonk over tussen Toon Tellegen, Corrie van Binsbergen en haar geweldige band. Die band noem ik toch nog even, want het zijn allemaal musici om te onthouden: Joost Buis op trombone en lapsteel, Albert van Veenendaal op piano, Hein Offermans op contrabas en Alan “Gunga” Purves op percussie. Een cd-luisterboek noemen ze het, van 68 minuten, dus ruim een uur puur plezier.

Luister hier naar een paar fragmenten: