K. Schippers is de schrijver die me heeft leren kijken. Dat begon in extreme mate met zijn korte gedicht Bij Loosdrecht, dat je hiernaast vindt. Toen ik dat voor het eerst las sloeg dat bij mij in als een bom, en ik heb de rest van mijn leven, dankzij die drie regels, altijd beter om me heen gekeken.

Ik heb een paar jaar geleden al een keer uitgebreid stilgestaan bij het werk van K. Schippers onder de titel Kijk, K. Schippers, waarin ik uitleg waarom zijn manier van schrijven zo bijzonder en uniek is. Ik weet nog dat ik in de jaren zestig een keer een hevige briefwisseling had met Renate Rubinstein, die niets bleek te begrijpen van kunst waar geen verhaal aan vast zat – zij was duidelijk absoluut niet visueel ingesteld, en dat kon je in haar teksten ook teruglezen, terwijl Schippers zowel een goede kijker als een geweldige schrijver was.

Schippers – zijn echte naam was Gerard Stigter – bleef tot het allerlaatst van zijn leven gedichten, romans en essays schrijven, en je kunt in zijn oeuvre eigenlijk nauwelijks zwakke momenten aanwijzen. Ook de vroegste dichtbundels blijken nog steeds verrassend en fris te zijn als je ze opnieuw openslaat.

Omdat ik zijn boeken zo waardeerde heb ik Schippers zelf ook een paar keer wat gegeven of gestuurd – twee van mijn eigen kunstenaarsboeken na een lezing in Groningen, en een houten jigsawpuzzel die ik gemaakt had in een tijd dat ik veel vreemde puzzels maakte – Schippers hoofd op twee kanten van een plaatje triplex, en dat zorgvuldig met een figuurzaagje tot puzzel gezaagd, zodat zijn hoofd op beide kanten van de puzzel te vinden was. Ik vermoedde dat hij dat wel kon waarderen, als ervaren kijker, en ik kreeg ook een bijzonder aardig bedankkaartje terug.

Ik ben de boeken van K Schippers altijd blijven lezen, en zijn dichtbundels altijd blijven herlezen, en ik zal dat zeker ook blijven doen. Ik beschouw Schippers als een van de grootste Nederlandse schrijvers, en hij zal absoluut zeer gemist worden.

Ik heb hier te weinig over hem geschreven, vrees ik, naast dat algemene stukje alleen nog een stukje over Andermans wegen en een merkwaardig stukje over de briefjes die ik aantrof in een tweedehands exemplaar van Schippers’ Zilah. En een stukje over één bepaald gedicht dat verminkt op een kalender terecht was gekomen. Op een merkwaardige manier past dat allemaal wel bij de zijdelingse en bijna terloopse manier waarop Schippers over alles schreef, en de manier waarop hij aandacht had voor de zaken waar anderen juist langs keken.

K. Schippers overleed op vierentachtigjarige leeftijd, op donderdag 12 augustus 2021 aan de gevolgen van kanker. Hij zal niet snel vergeten worden.

HM 13 augustus 2021