De muzikale Rough Guides zijn eigenlijk altijd wel de moeite waard – de compilaties zijn goed en de oude opnames zijn altijd buitengewoon goed opgekalefaterd. Maar soms zit er een merkwaardige verzameling tussen, zoals deze: Blind, Black & Blue, waarin alle blinde bluesmuzikanten uit de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw bij elkaar geveegd zijn. Een merkwaardig criterium, vind ik, want je vindt verschillende van deze musici ook terug op andere compilaties, zoals Rough Guide to Country Blues of die voor Hokum Blues en East Coast Blues. Dat vond ik logisch, maar blindheid als selectiecriterium bij muziek?

Als je blind was had je in het begin van de vorige eeuw weinig opties in het leven – je kon pianostemmer worden, of iets in de muziek gaan doen, maar dat was het wel zo’n beetje. Dat verklaart waarom er zo veel invloedrijke blinde bluesmannen (ja, vooral mannen) rondliepen in het zuiden van de Verenigde Staten – daar kon je nog wat centen mee verdienen. Blind Lemon Jefferson, de vader van de Texas Blues, slidevirtuoos Blind Willie Johnson, je vindt ze hier, net als Reverend Gary Davis, die hele generaties gitaarles heeft gegeven. Sleepy John Estes werd in zijn late jaren nog een beroemdheid, maar je vindt hier ook een aantal apreltjes van obscure, onbekend gebleven meesters als Blind Joe Reynolds (het zou me niet verbazen als de zanger van Canned Heat goed naar deze jongen heeft geluisterd). En zo werd het in de Rough Guide traditie toch nog een uitstekende compilatie.

• The Rough Guide to Blind, Black & Blue – World Music Network – RGNET1377CD – distr Music & Words
• Bestel de cd hier bij een bekende webwinkel: Blind, Black & Blue

Luister hier naar een paar fragmenten: