Henry Cow is opgericht door gitarist en multi-instrumentalist Fred Frith en saxofonist Tim Hodgkinson (die overigens ook heel wat meer instrumenten bespeelde). Daar kwamen bassist John Greaves en drummer Chris Cutler bij en blazer Lindsay Cooper, allemaal mannen die later op hun eigen manier uitgebreid van zich lieten horen. Maar hun muzikale avonturenreis begon bij Henry Cow.

Slapp Happy was een trio met zangeres Dagmar Krause, die een bijzondere manier van spreekzingen hanteerde die wat doet denken aan de manier van zingen die je ook wel bij Brecht en Eisler hoorde, gitarist, zanger en multi-instrumentalist Peter Blegvad en pianist Anthony Moore. Ook deze drie hebben hun sporen later ruimschoots getrokken.

Henry Cow en Slapp Happy schoven in elkaar voor een paar albums, waarvan In Praise of Learning het tweede was. Het werd overigens onder de naam Henry Cow in 1975 uitgebracht. Je hoort de invloeden van Zappa’s Uncle Meat, maar ook van de Britse jazzrock van Soft Machine. Maar je moet Henry Cow en Slapp Happy de credits geven die ze verdienen – ze hebben hun onmiskenbare eigen geluid. Dat komt door de zang van Dagmar Krause, maar ook door de linkse politieke lading van het album, door de abrupte wisselingen binnen de composities en de subtiele arrangementen naast de heftige rauwe stukken.

Op sommige momenten kan de muziek even ietwat gedateerd aandoen, maar meestal zit je toch weer met open mond te luisteren naar een energiek meesterwerk dat niet stuk te krijgen is. Een bijna vergeten meesterwerk van twee unieke bands die voor een korte tijd gingen samenwerken.

• Henry Cow – In Praise of Learning – Original Mix – ReR Megacorp ReR HC3
• Bestel de cd hier bij een bekende webwinkel: In Praise of Learning

Luister hier naar een paar fragmenten: