Voorouders aflevering 11. In de elfde aflevering van dit feuilleton van Ruud Moors duikt hij weer in de geschiedenis van zijn voorouders, met opnieuw verrassende resultaten.
Als je wat somber wordt van deze tijden moet je eigenlijk het volgende boek vermijden, want het tweede deel in de Bardareeks van de Poolse stripmakers Odija en Stefaniec laat zien dat het allemaal nog een graadje erger kan. Ze schetsen een apocalyptische wereld waarin planten en dieren al dood zijn, de mens onvruchtbaar is en op pillen leeft en constant gereguleerd wordt. Je begrijpt misschien dat ik even wat moed moest verzamelen voor ik er aan begon, maar ik moet bekennen dat het een buitengewoon goede strip is, als je zelf goed in je vel zit tenminste.
Barda deel 2 – Rita
Het heeft hier in het noorden een paar dagen dagen gesneeuwd, en vandaag dacht ik dat het mee zou vallen, en dat ik wel naar mijn atelier zou kunnen, maar de treden van mijn stalen trap, die de enige toegang vormt tot mijn kleine zolderatelier, lagen niet alleen nog bedekt met een laagje sneeuw, daaronder zat een laag vastgekoekt ijs – levensgevaarlijk dus om naar boven te gaan. Ik heb meteen ook maar wat foto’s gemaakt van de rest van de tuin, waar nog behoorlijk wat sneeuw was blijven liggen, want het was nog steeds gemeen koud (min 4 ongeveer).
Sneeuw in de tuin
Filter is het tijdschrift voor vertalen, een blad dat gemaakt wordt door vertalers, voor vertalers en iedereen die vertaler wil worden, maar het is ook buitengewoon interessant voor iedereen die geïnteresseerd is in literatuur. Ook het laatste nummer van 2024, dat meteen een afscheid is van Filter als kwartaalblad (vanaf dit jaar zal het twee keer per jaar verschijnen) heb ik geboeid van kaft tot kaft zitten lezen. Een aanrader voor iedereen die van lezen houdt!
Filter jrg 31 no 4 – Nieuwe nagalm, nieuwe oudheid
Holly’s schilderijen 2025 nummer 12 speelt weer met optische illusies, wat je vooral goed kunt zien als je een klein beetje afstand neemt en dan even wat langer blijft kijken.
Markus Raetz beschouw ik als een van de grootste kunstenaars van onze tijd, en ik vind het dan ook niet meer dan terecht dat zijn werk Zeemansblik is opgenomen in de reeks Sleutelwerken van de Zwitserse Kunst. Een boek over één kunstwerk lijkt wat overdreven, maar het is echt zeer terecht en de moeite waard.
Markus Raetz – Zeemansblik
Juliên Holtrigter schreef een bundel gedichten die met beide voeten in deze tijd staan, met veel realisme, maar ook met humor en relativisme. Gedichten waar ik op een niet uit te leggen manier blij van word.
Juliën Holtrigter – De weg naar huis
Holly’s schilderijen 2025 nummer 11 is tegelijkertijd Contemporary Sunset #104, een horizonschilderij geïnspireerd op de Wadden en het platte Groninger landschap.
Door de sneeuw lag de ijzeren trap naar mijn zolderatelier vol ijssneeuw, dus ik kon er niet heen, daardoor geen stempelkunst vandaag.
De ondertitel van de graphic novel die het leven van schrijver George Orwell beschrijft luidt voluit: Eton-student, agent, proleet, dandy, militieman, journalist, rebel, romanschrijver, excentriekeling, socialist, patriot, tuinman, kluizenaar, visionair. Een fascinerend leven dus, en op een meesterlijke manier omgezet in een beeldverhaal.
Orwell – de graphic novel
Hartwin Dhoore is accordeonist en componist en is zelf autodidact, en voor de strijkersarrangementen die hij voor zijn nieuwe album in zijn hoofd had ging hij daarom samenwerken met dirigent Gabriel Hollander, en dat leverde een uniek muzikaal huwelijk op tussen folkmuziek en klassieke muziek, de diatonische accordeon blijkt op een wonderbaarlijke manier te kunnen samengaan met drie strijkers. Het is adembenemend mooie muziek geworden, muziek waar ik alleen maar stil van kan worden. Prachtig, prachtig.
Hartwin – Unfolding
Holly’s stempelgrafiek nummer 6383 is van een afstandje vooral een spel met optische illusies, maar als je goed kijkt kun je er ook gezichten in ontdekken, dus dit is tegelijkertijd ook weer een zoekplaatje voor gevorderden, zoals iemand lang geleden al opmerkte.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6384 is gemaakt om van een afstandje te bekijken, en dan liefst staand, dus als je in de galerie bij het derde plaatje even wat langer stil kunt blijven staan zou dat mooi zijn.
Jaren geleden schreef ik hier een stukje over het cijfer 7 en liet daarbij mijn verzameling huisnummers 7 zien. Een lezer herinnerde zich dat toen hij een zeven zag die, in zijn woorden, “in al zijn lompe onbeholpenheid wabi sabi geweldig is”. Daar ben ik het helemaal mee eens dus ik heb hem toegevoegd aan de verzameling.
Huisnummers 7
De Kronieken van Atlantis is een driedelige fantasystrip van Stefano Martino, een geweldige tekenaar die zich hier voor het eerst aan een scenario waagde. Dat levert een degelijk fantasyverhaal op dat subliem getekend is, een aanrader voor hard-core fantasyfans.
De Kronieken van Atlantis 2 De Zwarte Spiegel
Holly’s stempelgrafiek nummer 6381 is een kwestie van focussen – zie je de witte vlakjes als gaten waar je doorheen kijkt of als gladde vlakken waar het licht op valt? Als je je focus verlegt zie je een andere grafiek.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6382 lijkt op het eerste gezicht vooral een abstract spel van optische illusies, maar als je goed kijkt kun je er in een bepaalde hoek ook olifanten in zien.
Voorouders aflevering 10 – “je hebt je voorouders niet voor het kiezen” is de boodschap van deze aflevering van de reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarbij hij er dit keer één voorouder uitlicht.
De Incal is een legendarische science fictionstrip van Jodorowsky en Moebius, en ik had nooit verwacht dat het universum van de Incal ooit nog eens uitgebreid zou worden. Toch gebeurt dat nu, en met verbluffende resultaten. In het tweede deel in de reeks wordt de Incal maar een paar keer zijdelings genoemd en is antiheld John Difool nergens te bekennen, maar het verhaal is er zeker niet minder om. Kapitein Kaïmann is een kaperkapitein op een ruimteschip met een bemanning van hologrammen. Hij is op een wraakmissie, want hij muteert langzaam maar zeker in een enorme hagedis. Op het moment dat de wanhoop toeslaat brengt een merkwaardige viool hem in contact met Aurora, een vrouw uit de verre toekomst. Zij weet dat zij, en de kinderen die ze onder haar hoede heeft, die dag nog zullen sterven, en de gelofte die ze heeft afgelegd houdt in dat ze zich daar niet tegen mag verzetten, maar vanwege de kinderen wil ze dat lot niet accepteren. Kaïmann zweert haar te zullen helpen, en de rest van het verhaal switcht tussen de queeste van Kaïmann en de beproevingen van Aurora. Buitengewoon intelligente sf, sublieme tekeningen, een absolute aanrader.
De Incal – Kapitein Kaïmann
Holly’s schilderijen 2025 nummer 10 is een variatie op een thema, ritmisch opgezet als een jazzthema, bedoeld om van een afstandje te bekijken. Neem de tijd, want dit is een mooi voorbeeld van wat een vriend van me “meditatiekunst” noemde, dus verstand op nul en gewoon een tijd lang blijven kijken en zien wat er gebeurt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6379 heeft echt tijd nodig, want het duurt een tijd voordat alles op zijn plek valt, en zelfs dan hoef je maar met je ogen te knipperen of de voorgrond is ineens achtergrond geworden en je kijkt tegen een totaal andere grafiek aan. Geduld en aandacht dus.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6380 is ook weer gemaakt met mijn grote verzameling zwarte stempelkussens als bijzonder en uniek palet, waarbij steeds weer nieuwe tinten grijs en subtiele kleuren opduiken.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 9 is een klein, kleurig schilderijtje dat je van een afstandje moet bekijken om de schoonheid ervan te zien. En de illusies en de vreemde dieptewerking.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6377 – als je wat moeite hebt om greep te krijgen op deze grafiek kun je het beste eerst even inzoomen in de galerie, daarna ziet het totaalbeeld er meteen wat overzichtelijker uit.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6378 is misschien zelfs nog wat weerbarstiger, maar als je rustig wat langer blijft kijken heb je kans dat je zelfs de verschillende gezichten die ik in deze grafiek verstopt heb zult ontdekken.
Gered uit de oudpapierbak – een oud hardcover boekje getiteld De Fuifnummers, van de schrijver George S Cappell, een inmiddels totaal vergeten schrijver, die nogal slordig vertaald werd door ene Betsy Kater. Het interessante aan het boekje zijn de tekeningen, want die werden gemaakt door niemand minder dan Gluyas Williams, een tekenaar die bekend werd met paginagrote cartoons voor onder meer The New Yorker. Elke tekening in dit boekje is een wondertje op zich, omdat Williams een meester was in het bedrieglijk eenvoudig tekenen met simpele lijnen en zwarte vlakken.
De Fuifnummers – de tekeningen van Gluyas Williams
Holly’s schilderijen 2025 nummer 8 – een mooi voorbeeld van op-art met een rafelrandje, geschilderd met zwarte en witte acrylverf op een houten paneel van 106 bij 61 centimeter. Kijk wat langer en het perspectief begint te schuiven.
