Holly’s schilderijen – Contemporary sunset # 108 is een horizonschilderij waarin ik de schemering probeer te vangen. Geschilderd op een houten paneeltje, met acrylverf. Een beetje afstand nemen alsjeblieft, dan zie je hoe het licht door de sluierbewolking breekt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6631 is alweer de vijftigste grafiek die ik achter elkaar maak met als basis stempels die ik gesneden heb uit een rubberen dop die ik op straat vond vlakbij het ANWB-servicecentrum in Groningen, waar we een week of wat geleden met pech strandden. Dat zou je minimal art kunnen noemen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6632 is weer een spel van suggestie en bedrog, waarbij het geen kwaad kan om even in te zoomen. Dan krijg je wellicht wat sneller greep op dit merkwaardige spel met je zintuigen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6633 is, zoals de oplettende kijker al wel gezien zal hebben, opnieuw opgebouwd rond de stempels die ik gesneden heb uit een rubberen dop die ik op straat vond. Dit keer heb ik hem met de twee helften zelfs weer bijna rond gekregen.
La terra è pesante is de titel van een album dat altsaxofonist Bruno Tomasello live opnam in een kerk. De opname is dan ook niet echt optimaal, het galmt allemaal een klein beetje, maar de saxofoonsolo van Tomasello maakt desalniettemin enorm veel indruk. Hij begint met wat hoge vogelgeluidjes en neemt je daarna mee in een bijzonder avontuurlijke muzikale reis.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6628 is gemaakt om van een afstandje te bekijken, en gun hem daarbij ook even ruim de tijd, want dat verdient deze absoluut. Loop ook de hele galerie eens op je gemak door, dan zie je bij het inzoomen ook wat ik bedoel als ik zeg dat hij gemaakt is om van een afstandje te bekijken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6629 is zelfs nog iets weerbarstiger, maar bij deze wil ik je adviseren om juist eerst even in te zoomen, dan krijg je net even iets sneller greep op het totaalbeeld.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6630 lijkt wel een verzameling pantoffels, maar ook hier heb ik weer de twee stempels gebruikt die ik heb gesneden uit de rubberen dop die ik een tijd geleden op straat vond, dus het is weer een variatie op het thema dat ik nu al een week of wat aan het exploreren ben.
Ma’a-Kurus zijn levende doden die de stad van Juka’Eyo, de meest gehate en gevreesde stamleider van Kwalundia aanvallen. Zelf weet hij de meesten te doden, maar hij verliest het grootste deel van zijn krijgers. Het verhaal wordt door deze onsympathieke bruut zelf verteld, een man die alleen gelooft in geweld en macht, en die er niet voor terugdeinst krijgers die hem uitdagen te doden om een voorbeeld te stellen voor de rest. Hij dwingt de andere stamleiders om hun beste krijgers met hem mee te sturen om het spoor van de Ma’a-Kuru’s te volgen om er achter te komen waarom er ineens zo veel uit de dood zijn opgestaan. Op weg dus naar Akarda, het land der doden, waar een onverwachte ontknoping volgt. Als alle goede fantasy is deze strip ook weer een genadeloze spiegel van onze tijd. Bovendien is het ook een buitengewoon spannend, goed verteld en fantastisch getekend verhaal.
Ogon 3 Ma’a-Kuru’s
Holly’s schilderijen – contemporary sunset nummer 107 is een horizonschilderijtje dat ik op een goedkoop doek van de Action heb geschilderd. Moet ik nooit meer doen, want deze trok helemaal scheluw en is niet meer goed te krijgen, Maar de lucht was goed geworden, dus ik heb hem nog wel even gefotografeerd voordat hij de container in gaat. Tja.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6625 is wat aan de weerbarstige kant. Je kunt hem het beste van een klein afstandje bekijken, en als je dan even de tijd neemt om alles op zijn plek te laten vallen zie je ook dat ik hier opnieuw de dopstempel gebruikt heb die ik nu al dagen lang gebruik.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6626 is opnieuw een variatie gebaseerd op de stempel die ik sneed uit een rubberen dop die ik op straat vond, al is die enigszins naar de marge geduwd door een andere stempel die ik ermee gecombineerd heb.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6627 kan er wat luguber uitzien, maar dat was absoluut niet de bedoeling. Ook hier vormt de dopstempel weer de basis en heb ik mijn verzameling zware stempelkussens weer ruim ingezet, wat de verschillende tinten grijs en de merkwaardige kleuren verklaart.
Dat komt mooi uit aflevering 9 – in deze aflevering van deze reeks autobiografische en filosofische essays van Ruud Moors vertelt hij een aantal verhalen over zijn vader aan zijn zoon, de zogenaamde opa-Pauli-verhalen.
Grendizer was bijna vijftig jaar geleden als anime op televisie te zien en maakte zoveel indruk dat een aantal jeugdige Franse kijkers die stripmakers zijn geworden een hommage wilden maken. Het resultaat is spectaculair, ook voor iedereen die de originele anime nooit gezien heeft. Je hoeft het originele verhaal niet te kennen, want dat wordt vanzelf duidelijk. Het gaat over meer dan oorlog met indringers uit de ruimte en een onoverwinnelijke ruimterobot, het gaat ook over angst, over machtswellust en de foute beslissingen die dan genomen worden aan beide kanten. Met dit avontuur hebben de nieuwe stripmakers niet alleen een geweldige hommage gemaakt voor hun held, ze hebben hem ook volledig naar onze tijd gebracht en actueel gemaakt. Chapeau!
Holly’s stempelgrafiek nummer 6621 varieert opnieuw met als basis de zogenaamde dopstempel die ik de laatste dagen steeds als basis gebruik voor mijn grafieken. Neem afstand en de optische illusies nemen de overhand, kom dichterbij en ontdek de fragmenten van gezichten en stukjes buldog.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6622 laat mooi zien dat er totaal andere variaties mogelijk zijn met dezelfde stempels als basis, alleen al door andere stempelkussens te gebruiken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6623 is een bijna surrealistische variant op hetzelfde thema, met dezelfde dopstempel als basis. Neem er even de tijd voor, want het kan heel even duren voor alles op zijn plek valt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6624 kun je het beste van een afstandje bekijken, dan werkt hij het beste. En ook hier geldt dat je er het beste wat langer naar kunt kijken.
Volker Gerling is een fotograaf en kunstenaar waar ik een enorm zwak voor heb, omdat zijn kunst zo bedrieglijk eenvoudig is, en omdat hij staat voor een bepaalde vorm van langzaam leven die me aanspreekt. Ik heb al eerder geschreven over mijn eerste ontmoeting met zijn Daumenkinographie en over het geweldige boek dat hij schreef over een wandeltocht die hij maakte. Je kunt hem binnenkort op Noorderslag zien, dan zal hij in Grand Theatre in Groningen tussen 17 en 20 augustus laten zien wat hij in de afgelopen twintig jaar heeft gedaan. Een aanrader!
Holly’s stempelgrafiek nummer 6618 is gemaakt om van een afstandje te bekijken. Zoom maar eens in, dan zie je wat ik bedoel. Als je gaat kantelen springt deze ook nog eens van hol naar bol, dus je wordt bij deze grafiek weer eens op verschillende manieren op scherp gezet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6619 is een variatie op hetzelfde thema waar ik nu al een hele tijd op varieer, en dat levert ook hier weer optische illusies op, terwijl in dit geval ook meteen iemand verheugd uitriep: “Wat leuk, allemaal bolhoeden!”
Holly’s stempelgrafiek nummer 6620 is opnieuw een spel van optische illusies, dat je gerust kunt zien als een abstracte compositie, hoewel de fanatieke liefhebbers van zoekplaatjes voor gevorderden hier ook al snel de kop van een zwaan in zullen herkennen.
De Spiegel van ons Verdriet is het afsluitende derde deel van een trilogie die Pierre Lemaïtre schreef en die door stripmaker Christian de Metter tot sublieme graphic novels is gemaakt. Dit laatste deel begint met een naakte vrouw die gillend over straat rent nadat er een pistoolschot heeft geklonken. Beetje bij beetje krijgen we als lezer dan het complete verhaal te zien, want de vrouw wil begrijpen wat er met haar gebeurd is en waarom. De andere verhaallijnen die we steeds volgen, over twee mannen die in het leger tot elkaar veroordeeld lijken, hoewel ze een enorme hekel aan elkaar hebben, en over een meester-oplichter die op verschillende plekken opduikt en die vaak meer goed dan kwaad lijkt te doen, komen op een bijzondere en fraaie manier samen. Indrukwekkende strip over elkaar kruisende levens.
Ik heb een absoluut zwak voor blueszanger en gitarist Doug MacLeid, die niet alleen geweldige liedjes schrijft , maar ook schitterende verhalen vertelt. Na twee magnifieke soloplaten nam hij nu weer eens een album op met een band, de Funky Chester Rhythm Section, met onder meer twee zangeressen en een fantastische drummer. Puur genieten.
Doug Macleod – Between Somewhere and Goodbye
Holly’s stempelgrafiek nummer 6615 – neem een beetje afstand en verbaas je. Ook hier komen de merkwaardige kleuren, ook het bruin dat naar goud neigt, uit zwarte stempelkussens. Hoe langer ik ze gebruik, hoe merkwaardiger het palet wordt, eerlijk gezegd.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6616 laat zien dat ik ook de bovenkant die rubberen dop als stempel kan inzetten. De kleuren uit de verschillende zwarte stempelkussens zorgen voor de bijzondere schaduwwerking hier.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6617 – hier heb ik wat minder verschillende zwarte stempelkussens gebruikt, zodat er één grijstint domineert. Ook hier heb ik weer de stempels gebruikt die ik sneed uit de rubberen dop die ik een tijdje geleden op straat vond.
De Vlaamse folkavonturier Ward Dhoore tourde de afgelopen vijftien jaar door Europa, Canada en Amerika met zeer uiteenlopende projecten die de akoestische folk letterlijk en figuurlijk over de grenzen brachten. Zijn eerste echte solo-album draait om zijn instrumentale composities, en dan krijgt de muziek door de arrangementen een bijzondere kleur, die bepaald wordt door de gastmusici en de keuzes van Dhoore door klassiek, minimal en jazz te mengen met folk op een volstrekt unieke manier die perfect past bij zijn melodieuze, melancholieke composities. Een prachtplaat.
Ward Dhoore – It was all heart
Holly’s stempelgrafiek nummer 6612 heb ik opnieuw gemaakt met de twee stempels die ik gesneden heb uit de rubberen dop die ik een tijdje geleden op straat gevonden heb. Met meer dan dertig “dopgrafieken” kan ik er een tentoonstelling mee inrichten zo langzaamaan.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6613 is een spel van suggestie en bedrog, met als basis opnieuw een van de stempels di ik uit een rubberen dop sneed die ik op straat vond.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6614 draait op een vreemde manier alle kanten op, dus het loont zeker de moeite om er wat langer naar te kijken, want op het moment dat je denkt er greep op te hebben draait hij weer een andere kant op.
Contemporary Sunset nummer 106 is een blauw zeeschapje geworden dat niet alleen een horizonschilderij is, maar ook een ode aan de pre-abstracte periode van Mondriaan, met name zijn schilderij De Rode Wolk uit 1907.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6609 is een spel van suggestie en bedrog, waarbij ik voor de achtentwintigste achtereenvolgende keer de stempels heb gebruikt die ik heb gesneden uit een rubberen dop die ik op straat gevonden had.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6610 – ook hier speel ik weer met licht en schaduw om je als kijker op het verkeerde been te zetten. Al mijn grafieken gaan indirect over fake news want je moet altijd erg goed kijken om zeker te weten dat je ziet wat je ziet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6611 lijkt op het eerste gezicht misschien niet zo interessant, maar als je in gaat zoomen zie je hoe geraffineerd hij feitelijk in elkaar zit en hoe prachtig de verschillende kleuren uit mijn verzameling zwarte stempelkussens hier uitpakken.
Een Pact met Satan is het vijfde deel van de geschiedenis van de broers Salomon en Mozes Rubinstein, die zich tussen 1927 en 1948 staande proberen te houden in de waanzinnige wereld rond de Tweede Wereldoorlog. In dit deel bevinden we ons een deel van de tijd in het Poolse vernietigingskamp Sobibor, waar Mozes in 1943 samen met andere gevangenen een opstand probeert te organiseren, die meer kans maakt met de komst van nieuwe gevangenen, Russische soldaten. Maar we zijn ook in Hollywood in 1936, waar filmregisseur Salomon, tot afgrijzen van zijn broer, een pact met Satan heeft gesloten – hij past zijn films aan de eisen van de Duitsers aan om het Duitse afzetgebied niet kwijt te raken. Als Mozes bij de grote baas, Warner, aanklopt, stuurt die hem met een geheime camera naar Duitsland om daar te filmen wat er precies aan de hand is, een onderneming die niet zonder gevaar is.
De Gebroeders Rubinstein 5 Een Pact met Satan
Holly’s stempelgrafiek nummer 6606 – de rubberen dop die ik een tijd geleden op straat vond heb ik doormidden gesneden, en uit die twee helften heb ik twee verschillende, maar sterk op elkaar lijkende stempels gesneden, die ik in dit geval allebei heb gebruikt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6607 – hoewel je heel goed moet kijken ben ik ook deze grafiek weer begonnen met een van de twee dopstempels. Dat het weer uitdraait op een spel van optische illusies zal de trouwe kijker niet verbazen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6608 – hier wordt de dopstempel een kraag voor een man van een paar eeuwen geleden. Afstand nemen is aan te bevelen. De merkwaardige kleuren komen ook hier weer uit verschillende zwarte stempelkussens.
Eiland zonder koning is een bijzonder verhaal, dat realistisch begint, al heeft de dertigjarige hoofdpersoon, Max Pérac, wel heel realistische nachtmerries en hallucinaties van vissen, een walvis en reusachtige door de lucht zwemmende schildpadden. Max heeft een paar oude trouwe vrienden, maar wordt vreselijk boos als die een gratis verre reis voor hem geregeld hebben, want hij wil het liefst stilletjes in zijn boekwinkel zitten tekenen en reisboeken lezen. Alles loopt uit de hand als zijn boekwinkel afbrandt en hij zijn dood in scene zet en toch op reis gaat. Hij gaat naar een afgelegen eiland waar hij als een verloren zoon verwelkomd wordt. Vanaf daar weet je als lezer niet meer wat werkelijkheid is en wat er in het brein van Max gebeurt. Het mooie is dat alle puzzelstukjes uiteindelijk in elkaar vallen en het verhaal helemaal rond komt. Een fenomenaal goede strip!
Holly’s stempelgrafiek nummer 6603 is een spel van suggestie en bedrog, waarbij ik opnieuw de stempels heb gebruikt die ik sneed uit de rubberen dop die ik op straat vond en waar ik nu al een aantal dagen mee aan het werk ben.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6604 heb ik ook weer gemaakt met een heel rijtje zwarte stempelkussens binnen handbereik – die vormen mijn bijzondere palet voor deze grafieken, want elk zwart stempelkussen levert weer een andere tint zwart, grijs of merkwaardige kleur op.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6605 is een spel van licht en schaduw en van optische illusies, en ook hier heb ik weer de “dopstempel” als basis gebruikt. Ik blijf het fascinerend vinden dat één stempel zo veel verschillende grafieken kan opleveren.
