De meest verbijsterende muzikale verrassing van 2017 was Rien Ni Personne, Volume II & III, een album waar ik op gewezen werd door Hervé Zénouda, een Frans muzikaal genie dat met zijn eigen platenlabel Trace al eerder voor verrassingen had gezorgd. Je zou denken dat het hier gaat om een dubbelalbum, maar het blijkt te gaan om een digitaal album met maar liefst drieëntwintig uur aan muziek, dat betekent dat je ongeveer achttien reguliere cd’s in één keer krijgt.

Het gaat in alle gevallen om experimentele Franse muziek, en je valt van de ene opwindende verbazing in de andere. Het gaat om honderdvierentachtig verschillende artiesten die allemaal een stuk aanleverden, die in lengte variëren van een minuutje tot een half uur of nog langer. Spannend en verbazingwekkend is het allemaal, stuk voor stuk, al kun je je voorstellen dat er bij die 184 stukken af en toe wel eentje zit die je wat minder zal aanspreken.

Laat ik beginnen met je een fragment te laten horen van de bijdrage van Hervé Zénouda, die op nummer 143 staat met de compositie Sud (reloaded):

Het is een fragment uit een veel langer nummer, dus je krijgt maar een beperkt idee, maar toch. Dan, om een indruk te geven van de verschillende soorten muziek die je kunt aantreffen op dit verbazingwekkende digitale album het laatste nummer, met name vanwege de titel, die verwijst naar Hannah Höch. Dat stuk duurt een minuut, dus dat krijg je hier in zijn geheel te horen:

Dan nog wat willekeurige fragmenten uit de 184 stukken, want ik heb zelf nog niet alles uitgebreid kunnen beluisteren, dus tijdens het grasduinen kwam ik bijvoorbeeld dit stuk van Aurélia Nardini tegen waar ik onmiddellijk door gegrepen werd. Een fragment zegt niet alles, want het stuk duurt ruim negen minuten, maar je krijgt een idee:

Of deze, Hedra van Kalamine, een duo bestaande uit Zumaia uit Bordeaux en PK uit Parijs, opgenomen in april 2016:

En zo blijkt er in die vele uren ongelooflijk veel intrigerende muziek te zitten, waar je misschien wel maanden mee zoet kunt zijn als avontuurlijke luisteraar, want dit is muziek die je ook een beetje moet veroveren. Dit is geen muziek die je achter elkaar draait en maar een beetje als achtergrondmuziek laat doordraaien. Hier moet je wel even voor gaan zitten. En zoals in het geval van dit fragment van Despot Derby, dat begint nog vrij rustig, maar vliegt verderop behoorlijk uit de bocht, om het zo maar te zeggen. Op een spannende manier, dat zeker. Het nummer duurt negen en een halve minuut.

Ik heb de neiging je nog veel meer voorbeelden te laten horen, want ik ben werkelijk razend enthousiast over deze krankzinnige compilatie, maar ik stel voor dat je, als je ook van dit soort avontuurlijke muziek houdt, gewoon zelf dit digitale album aanschaft. Er staan ook zachte en lyrische composities op, er staan ook snoeiharde elektrische gitaren tussen, er is werkelijk van alles te vinden in deze onvoorstelbare doos van Pandora, en het kost je in principe vrijwel niets, want je kunt hem downloaden voor een bedrag dat je zelf bepaalt. En je kunt ook alleen de nummers downloaden die je echt heel goed vindt, want gewoon luisteren kan ook.