Homerecords.be is een uniek platenlabel, gevestigd in de bruisende Waalse stad Luik. Michel van Achter, de baas van het label, houdt van het avontuur in de muziek, dus hier ontmoet folk klassiek, wereldmuziek, jazz en rock, en dat allemaal in de meest onverwachte en verrassende combinaties. In zijn studio wordt bovendien op een bijzondere manier opgenomen, waarbij je het samenspel van de musici nog heel goed kunt horen. Op 4 mei was er een klein maar fijn festival in een bijzonder complex in Luik, de Cité Miroir, waar zowel in een concertzaal als in een voormalig zwembad concerten werden gegeven. Een verslag van een bijzondere avond.

eRrno le Mentholé

Pianist eRno le Mentholé trapte af in de concertzaal met zijn subtiele, fragiele solopianostukken. Een bijna verlegen man, die soms bijna in de piano leek te duiken, en die een kort maar bijzonder intensief concert gaf.

Le Mentholé is nauwelijks te categoriseren – zijn spel is jazzy, maar je moet ook denken aan de Franse Fin de Siècle-klassieke muziek, waar de jazz ook al zijn invloed deed gelden. Klassieke basis, jazzy improvisaties, soms wat fraaie ritmeverschuivingen en spel met akkoorden, waardoor het spannend bleef. Heldere, transparante muziek, maar steeds wel doortrokken van een zekere melancholie. En dan die verlegen glimlach van de man aan het eind van een stuk. Aandoenlijk ook nog eens. Mooi.

Wouter Vandenabeele & Friends

Wouter Vandenabeele heeft er al een behoorlijke muzikale loopbaan opzitten, onder meer met vernieuwende folkbands als Ambrozijn en vooral Olla Vogala, maar hij lijkt nog steeds beter te worden, want de reeks instrumentale “Chansons“-albums die hij de laatste jaren maakt zijn van een verbluffende schoonheid.

Hier schoof hij om te beginnen aan bij eRno le Mentholé, die meteen kon laten horen dat hij niet alleen een voortreffelijk solospeler is, maar ook een uitmuntend ensembleman. Even later kwamen er cellist Lode Vercampt en accordeoniste Sara Salverius bij, en samen zorgden zo voor een van de hoogtepunten van dit kleine festival. Vandenabeele schrijft niet alleen magnifieke composities, hij geeft ook de andere musici de ruimte om te soleren en laat ze mooi tot hun recht komen. Hier wordt folk bijna klassieke muziek, op een vitale manier – chamber folk.

Cello, piano, accordeon en viool wisselen om de beurt van begeleiding naar solo, en dat gaat zo soepel en vanzelfsprekend dat je je nauwelijks realiseert hoe vernieuwend deze muziek eigenlijk is.

Hier zit het avontuur vooral in de combinatie van folk en klassiek, en de jazzy aanpak die het afmaakt.

Photis Ionatis

Zanger/gitarist Photis Ionatis wist live als zanger niet helemaal te overtuigen. Jammer, want zijn album Periples overtuigde wel degelijk. Toch maakte hij indruk met zijn voordracht, en de begeleiding (dwarsfluit en accordeon) was dik in orde.

Dan Barbenel

De Schotse zanger, componist en multi-instrumentalist Dan Barbenel heeft al een leven achter de rug als Mr Diagonal en als frontman van diverse bands. Met Little Black Book bracht hij voor het eerst een solo-album onder zijn eigen naam uit, en hij liet hier horen en zien dat hij dat live ook kan waarmaken. Vaudeville, cabaret, zwarte humor, door een meer dan uitstekende pianist en voortreffelijk zanger goed getimed gebracht. Leuk.

Philippe Malfeyt en Didier Francois

Voor het volgende concert moesten we met zijn allen verhuizen naar het verbouwde zwembad, de “Espace Rosa Parks”, waar we als publiek in het voormalige zwembad zaten, terwijl de artiesten op de rand zaten te spelen. Didier Francois bespeelt de nyckelharpa, een soort draailier, die meer op een viool met druktoetsen lijkt. Philippe Malfeyt speelt op de theorbe, een soort enorme luit. Samen spelen ze barok-geörienteerde muziek, maar ook opmerkelijk veel eigen composities. Bijzonder.

Yves Teicher

Violist Yves Teicher is een geval apart – een geniale violist die werkelijk alles uit zijn instrument weet te halen. In het zwembad had hij geen versterking nodig. Teicher kan bekende melodieën als Summertime volledig op de kop zetten en uit elkaar halen en ze vervolgens op een verbijsterende manier weer aan ons laten horen. Hij liet de zaal met open mond achter en zorgde voor een daverend applaus, want dit was een kort maar verbijsterend en volstrekt uniek concert. Zijn album Monade deed al iets bijzonders verwachten, maar de man live zien is nog specialer. Een hoogtepunt.

Guo Gan en Emre Gültekin

Als je op een festival maar een half uur tot je beschikking hebt is het wat vreemd als je begint met een uiteenzetting over je instrument (de traditionele Chinese viool) en je gaat vervolgens een lag solostuk spelen om te laten horen hoe virtuoos je wel niet bent. Daarmee liet Guo Gan vooral zien dat hij misschien een iets te groot ego heeft, want het album dat hij maakte samen met de Turkse snarenspeler Emre Gültekin, Lune de Jade, gaat juist om de samenwerking, om wat er gebeurt als China en Turkije elkaar muzikaal ontmoeten in België. Ze speelden uiteindelijk maar één nummer samen, en dat smaakte duidelijk naar meer, maar toen was de tijd om.

Didier Laloy

Opnieuw naar de concertzaal voor het afsluitende concert van accordeonist par excellence Didier Laloy. Laloy is bijna familie van Homerecords, heeft met vele bezettingen albums voor het label opgenomen, altijd avontuurlijk, altijd buitensporig goed. Hij maakte er hier ook weer wat bijzonders van, met fraaie belichting, filmpjes en een compleet verhaal, en celliste Kathy Adam als gast. Een subliemere afsluiter kon dit festival zich niet wensen.

Hier kwam ook alles samen wat dit label goed maakt – folk, jazz, wereldmuziek, avontuur, muziek zonder grenzen en een platenlabel dat zijn artiesten de ruimte geeft om hun eigen avontuur aan te gaan. En dat levert dan adembenemend mooie muziek op, als bij Belem.

In het najaar van 2016 staat het volgende Homerecords Festival gepland, met andere artiesten. Hou de website van het label in de gaten en ga er heen!

• Homerecords.be