Het Meisje in de Luipaardvelbroek 5

Iets meer dan een week had de verstoring geduurd; op de dag van Sylvia’s vertrek waren de gevoelens, net als op de dag van haar aankomst, gemengd; er was geen man die het niet jammer vond dat ze wegging, geen vrouw (buiten Caroline) die blijer was. De Pevenseys en Powells en Leclercs bleven nog even wat in de foyer hangen voordat ze naar het strand liepen om haar bon voyage te wensen.

Toevallig nam niemand anders het vliegtuig. Zoals ze daar alleen naast haar kleine beetje bagage stond, stond ze er een beetje verloren bij.
“Ach lieverd, ik hoop dat je een beetje vermaakt hebt?” zei de vriendelijke mevrouw Powell.
“Dat kon je toch wel zien!” grinnikte madame Leclerc.
Het meisje in de luipaardvelbroek (die nu overigens weer een gewone broek aanhad) keek verrast op.
“We dachten dat je het saai zou vinden,” legde mevrouw Pevensey uit, “zonder een man in de buurt…”
“Maar het was fantastisch!” protesteerde het meisje. “Er waren er elf!”
“Elf?” herhaalde mevrouw Powell.
“Als je het keukenpersoneel meerekent. Theo, die de grill doet, is de beste danser – en heeft de beste motor. Het is een Honda. Dan heb je nog Cyril en Nick en Alex, en George en Hector, en Lysander en Spiros – die bedient jullie tafel – en Basil en Chris en Phil.”

Eindelijk ging hun een licht op.
“Bedoel je dat je met de kelners bent gaan dansen?”, riep mevrouw Pevensey uit.
“Ja, hadden jullie ze niet herkend dan?”vroeg Sylvia, verrast. “Natuurlijk zien ze er in hun goede pakken anders uit, en Theo hebben jullie niet gezien – maar Spiros toch zeker wel! Zijn moeder heeft dat bloemenstalletje”, voegde ze eraan toe. “Daarom is dat zo laat nog open; ze heeft elke cent nodig omdat zijn broer in het ziekenhuis ligt. Cyril en Chris helpen een beetje mee, omdat ze neven zijn.”

“En Hector en Lysander?” wou professor Leclerc weten.
“Zij willen emigreren en een Grieks restaurant openen. In Londen of in New York. Ik wou ze natuurlijk niet aanmoedigen; leven buiten het eiland is veel harder dan zij denken. Dat weet ik. Schoonheidssalons zijn net jungles. Deze vakantie is mijn eerste mazzeltje ooit geweest – behalve denk ik dat ik altijd een vriendje heb gehad!” zei het meisje in de luipaardvelbroek.

Op dat moment arriveerde haar taxi. Ze gaf Caroline plotseling een knuffel en stapte toen snel in. Toen de auto het terras beneden passeerde leunde ze naar buiten om te zwaaien; Theo en Spiros, Philip en Alex, in feite het hele restaurant en keukenpersoneel, plus de hoofdkelner, samen elf man, stonden in een rijtje terug te zwaaien.

(wordt vervolgd)