Een album van de Italiaanse accordeonist Riccardo Tesi en zijn superband Banditaliana is altijd goed, want Tesi is niet alleen een van de beste en avontuurlijkste accordeonisten ter wereld, hij heeft drie mannen om zich heen staan die ervoor zorgen dat je altijd met open mond naar hun muziek zit te luisteren. Maurizio Geri is niet alleen een virtuoos gitarist, maar ook een fantastische zanger, Claudio Carboni is een fabelachtig goede saxofonist en Gigi Biolcati is de soepelste en tegelijk strakste drummer en percussionist die je maar kunt wensen. Samen vormen ze al een superband die ook live een absolute belevenis is – ik herinner me de eerste keer dat ik ze zag optreden en dat ik een uur lang alleen maar breed grijnzend van puur genot heb zitten genieten. Afijn.

Argento is nog specialer, want de band is niet te beroerd om wat speciale gasten uit te nodigen, en dus horen we in het openingsnummer Anar Passar Mauro Pagani op bouzouki, Silvano Lobino op fretloze bas en Jean Marie Carloti als spreekzanger:

En daar houdt het niet bij op, want de gastenlijst is lang en indrukwekkend, dus die gaan we hier niet helemaal uittikken, maar geloof me, het zijn allemaal musici die het niveau van Banditaliana alleen maar versterken. Wat dacht je bijvoorbeeld van die andere accordeon-grootheid uit Baskenland, Kepa Junkera, die op Tesi’s Nordest meespeelt?

Of hier trompettist Paolo Fresu, die samen met contrabassist Nicola Vernuccio prachtig subtiel meespeelt op Polvere Di Gesso:

De dames die meezongen bij het Bella Ciao-project, Ginevra di Marco, Lucilla Galeazzi, Elena Ledda en Luisa Cottifogli zijn hier ook weer van de partij, en zo is er nog veel meer moois. De neiging om je heel veel fragmenten te laten horen is bijzonder groot, maar mijn mogelijkheden zijn beperkt, dus ik kan je alleen maar sterk adviseren om dit magnifieke album onmiddellijk aan te schaffen.