In de jaren zestig schreef Chip Taylor een hele reeks wereldhits, die in de versies van anderen in het collectieve geheugen van vrijwel iedereen zijn doorgedrongen. Wild Thing is misschien wel het vaakst gecovered, maar er waren ook nummers als Angel of the Morning, Son of a rotten gambler en I can’t let go.

Na een tijdje als beroepsgokker actief te zijn geweest begon hij een aantal jaren geleden weer liedjes te schrijven en op te nemen, en dat leverde het ene na het andere intieme meesterwerkje op. Het verbaast me eerlijk gezegd dat al die prachtliedjes nog niet opgepikt zijn door slimme popartiesten, want er zitten heel wat potentiële hits tussen, maar misschien is dat maar goed ook, want de ingetogen versies van Taylor zelf maken al voldoende indruk.

Dat komt voor een deel doordat Taylor altijd over zichzelf en zijn eigen leven schrijft en hij zichzelf daarbij niet spaart – de liedjes zijn vaak van een onthutsende eerlijkheid waardoor je, zoals bij deze cd, Behind the Sky, regelmatig even moet slikken. Want dit album is het verhaal van de kanker die bij Taylor geconstateerd werd, de bestralingen en alle ellende die daarbij hoort. Hij zingt er op zijn eigen, laconieke, ingetogen manier over, met een summiere maar perfecte begeleiding, maar juist daardoor komen die teksten wel binnen.

Taylor is inmiddels 84, maar hij gaat in hoog tempo door met liedjes schrijven en opnemen, en als luisteraar kunnen we hem daar alleen maar zeer dankbaar voor zijn – hij gunt ons een intieme blik in zijn wereld middels prachtige liedjes, op een manier uitgevoerd zoals alleen hij dat kan. Chapeau!

Luister hier naar een paar fragmenten: