De Vlaamse folkavonturier en multi-instrumentalist Ward Dhoore bengt in mei volgend jaar zijn eerste solo-album uit, maar nu is de eerste single al te beluisteren, een intiem duet met Ward op piano en Seraphine Stragier op cello, geschreven vanuit de verbijstering over het aanhoudende geweld wereldwijd en de kinderen die daarbij betrokken raken. Verder commentaar overbodig
Ward Dhoore – Our Children
De muizen van het Louvre is een strip die veelbelovend begint, met het jongetje Milo dat een bijzondere kijk op kunst heeft. Zijn moeder werkt in het Louvre, waardoor hij daar regelmatig de mensen kan fotograferen die naar kunst kijken. Door de manier waarop ze naar kunst kijken kun je zien wat het ze doet, van ontroering tot onder de indruk zijn of ook teleurstelling omdat de Mona Lisa maar zo’n klein schilderijtje blijkt te zijn. De strip begint met de spreekbeurt die Milo houdt over die foto’s en zijn kijk op de kunst die in het Louvre hangt, en dat begin vind ik ijzersterk, want je laat een jong striplezend publiek vrijwel ongemerkt naar serieuze kunst kijken. Wat mij betreft had de strip op dit spoor door mogen gaan, maar toen kwam er een muis in beeld en werd het ineens een fantasystrip over twee groepen muizen die in het Louvre complete oorlogen aan het voeren zijn om de oude geschiedenis maar levend te houden. Ook leuk overigens, maar liefde voor kunst en oorlog botsen soms nogal.
De muizen van het Louvre 1 Milo en de verborgen wereld
Holly’s stempelgrafiek nummer 6295 is een spel van suggestie en bedrog, en deze is zowel van een afstandje als van dichtbij en vanuit elke hoek intrigerend. Kijk er maar eens op je gemak wat langer naar.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6296 is een spel van optische illusies waar je het beste van een afstandje naar kunt kijken om er optimaal van te genieten. En neem ook hier weer even rustig de tijd.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6297 is opnieuw een spel van optische illusies, en ook hier kan het even duren voordat alles op zijn plek valt. Geduld dus, en gewoon even rustig wat langer blijven kijken.
Ava Gardner speelde in ruim zeventig films en was het archetype van de femme fatale. Ava trouwde drie keer, had veel geliefden en was gek op feesten en het nachtleven. Tijdens haar Zuid-Amerikaanse tournee voor The Barefoot Contessa een film die losjes over haar eigen leven gaat, landt ze in Rio de Janeiro, waar politieke chaos heerst. Daar gaat alles meteen vanaf de landing van het vliegtuig fout en Gardner komt in het oog van de storm te staan. Ook de pers pikt elk detail op om haar zwart te maken. Bovendien heeft ze te maken met zeer foute mannen als Howard Hughes. De strip volgt Ava, haar homofiele agent en haar donkere assistente, en alledrie krijgen ze het in achtenveertig uur behoorlijk voor de kiezen. Een intrigerend verhaal, geweldig goed verteld en fenomenaal goed getekend.
Ava – Achtenveertig uur in het leven van Ava Gardner
Friso van Wijck is een componist en een veelzijdige drummer, die metal, jazz en totaal geïmproviseerde muziek speelde. Hij schreef composities voor moderne ensembles en vond dat het wel eens tijd werd om alles bij elkaar te gooien en een kaleidoscopische band samen te stellen. Dat werd Candy Container, en het mooie is dat het resultaat een heerlijk avontuurlijk album is geworden, maar dat het ook vertrouwd aanvoelt, want alles klopt. Spannende muziek, met zoals je bij een drummer kunt verwachten, opmerkelijke wendingen en ritmewisselingen. Subliem plaatje.
Friso van Wijck’s Candy Container
Holly’s stempelgrafiek nummer 6292 is een combinatie van optische illusies en lugubere suggesties, want het is vrij eenvoudig om hier oogballen in te zien die je onheilspellend aankijken. Toch maar eens wat beter en langer kijken, zou ik zeggen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6293 heb ik gemaakt met voor een deel dezelfde stempels als de vorige, toch is deze op een andere manier luguber geworden, vrees ik. Zeker als je gaat kantelen, en je houdt een beetje afstand, zie je hoofden die zo uit horrorverhalen lijken te komen. Hou je hoofd maar eens een beetje scheef.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6294 kun je het beste van een afstandje bekijken. Bij deze kun je weer heel goed zien dat ik verschillende zwarte stempelkussens heb gebruikt, want de verschillen in tinten grijs, zwart en kleur zijn weer opmerkelijk te noemen als je bedenkt dat al die stempelkussens als “zwart” verkocht werden.
Kairos Collective is de naam van het ensemble dat Michiel van der Meulen samenstelt om zijn hedendaagse modale muziek op te nemen of uit te voeren. Die muziek grijpt terug op de modale muziek van het grote Ottomaanse rijk, en klinkt dan ook vaak traditioneel. Maar de stukken zijn dus wel degelijk gecomponeerd door Michiel van der Meulen, die al een aantal verbazingwekkend prachtige albums opnam, meestal met Griekse musici. Dat geldt ook voor het prachtige live album dat zojuist verscheen.
Kairos Collective Live – Ariadne – Hedendaagse modale muziek
Holly’s stempelgrafiek nummer 6289 is wederom een spel van bedrog en suggestie, waarin je steeds meer vreemde zaken kunt zien als je de moeite neemt wat langer te blijven kijken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6290 is gemaakt om van een afstandje te bekijken, dan krijgt hij veel meer diepte dan wanneer je er met je neus bovenop gaat staan. Neem er wel even rustig de tijd voor.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6291 is een spel van optische illusies, maar dan wel met rafelrandjes, waardoor het wat lastiger is om er snel greep op te krijgen. Neem er dus even rustig de tijd voor en zie dan hoe alles voor je ogen kan veranderen.
Hein de Kort is een weergaloze chroniqueur van onze tijd, die feilloos alle bullshit weet te fileren. Ik verheug me elk jaar enorm op de compilatie van zijn cartoons en stripjes, want ik lees weliswaar een groot aantal, maar De Kort tekent niet alleen voor het Parool, maar ook voor het Financieele Dagblad, Nieuwe Revu, Veronica Superguide en Quest, en in de jaarlijkse compilatie vind je het beste uit die hele oogst. Ook dit jaar is het weer een geweldige verzameling geworden.
De wereld volgens Hein de Kort deel 6
Holly’s stempelgrafiek nummer 6286 is een spel van licht en schaduw, en een subtiel spel van optische illusies. Neem er even de tijd voor, want met meer tijd en aandacht zie je beslist meer.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6287 is iets weerbarstiger, maar dat komt voor een deel ook doordat hij gemaakt is om van een afstandje bekeken te worden. Probeer maar. En neem er dan wel even rustig de tijd voor, zodat alles op zijn plek valt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6288 kun je op veel verschillende manieren bekijken, maar toch is de kans groot dat je hier gemakkelijker greep op krijgt dan op de vorige. Alhoewel. Hoe langer je kijkt, hoe meer je waarschijnlijk gaat twijfelen.
Voorouders aflevering 2 is het tweede deel in het nieuwe feuilleton van Ruud Moors, waarin hij dit keer iets meer inzoomt op zijn ouders en grootouders. Elke zondag vind je hier een nieuwe aflevering.
Zoals ik gisteren al zei zijn het gouden tijden voor de liefhebbers van fantasystrips. De Orks en de Goblins moeten het in het universum Aquilon samen met één stripreeks doen, waarvan nu het zeventiende deel is verschenen. Azh’rr speelt de hoofdrol – hij is een Goblin die een held wil worden en met de dochter van het stamhoofd wil trouwen, maar alles wat hij doet mislukt en hij wordt zelfs verbannen uit zijn clan. Maar dan wordt hij wakker tussen een groep dode Orks met een vechthamer van een dwerg in zijn handen en de stem van die dwerg in zijn hoofd. En dan begint de ellende. Spannend en humoristisch. erg goed.
Orks & Goblins 17 Azh’rr
Contemporary Sunset # 103 is een horizonschilderij waarbij ik het winderige strand van Schiermonnikoog in gedachten had, tegen de schemering. Je ziet eerst het hele schilderij, dan wat details.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6283 kun je het beste eerst van dichtbij bekijken, dat betekent dat je in de galerie even gaat inzoomen, dan krijg je wat sneller greep op dit spel met licht en schaduw en subtiele optische illusies.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6284 is een combinatie van optische illusies en een zoekplaatje voor gevorderden, waar je onder meer nare monsters en menselijke hoofden in zou kunnen ontdekken. Verleggen van je focus levert ook bijzondere verrassingen op.. Neem de tijd.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6285 – voor deze grafiek heb ik voor een groot deel dezelfde stempels gebruikt als voor nummer 6284, alleen zul je hier andere hoofden in vinden, en is hij feitelijk helemaal anders geworden. Kijk maar eens of je de overeenstemmende elementen nog terug kunt vinden.
Fantasyliefhebbers kunnen hun hart weer ophalen, want er zijn een paar nieuwe delen verschenen in de verschillende reeksen rond het universum Aquilon. De dwergen waren een paar dagen geleden al aan de beurt, nu heb ik het over deel 33 in de reeks over de Elfen, en ook dat is weer een sublieme aflevering in die serie.
Elfen 33 Een oorlog, drie kronen
Ik heb een absoluut zwak voor de Venezolaanse componist Xavier Losada, want zijn unieke muziek zit altijd vol bijzondere details waar ik altijd erg blij van word. Ook zijn nieuwe album zit weer boordevol verrassingen – Losada weet op een merkwaardige manier klassiek, avantgarde, jazz, wereldmuziek en nog veel meer met elkaar te mixen tot iets totaal unieks.
Xavier Losada – Tonadas Perdidas.
Holly’s schilderijen – december 2024 – nummer 4 is gemaakt om van een afstandje te bekijken, want van dichtbij ziet hij er wat slordig geschilderd uit. Als je een beetje afstand neemt gaan de optische illusies je op het verkeerde been zetten, zeker als je ook nog eens in de galerie gaat kantelen, wat ik zeker zou doen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6280 is een spel van licht en schaduw en van subtiele optische illusies. Je kunt hem het beste van een lichte afstand bekijken, dan werkt alles het beste. En als altijd geldt ook hier dat je er even de tijd voor moet nemen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6281 is een variatie op een thema, dus hier kun je ook weer optische illusies verwachten, en een ritmisch opgezette compositie die je het beste van een afstandje kunt bekijken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6282 brengt ons opnieuw bij de firma suggestie en bedrog. Als je dichtbij komt is er niets bijzonders te zien, maar hoe meer afstand je neemt hoe interessanter deze grafiek wordt.
Judith Belinfante schreef haar persoonlijke geschiedenis als onderduikkind op in uit de onderwereld, dat aanvankelijk alleen bedoeld was voor familie en vrienden. Juist in de huidige oorlogssituatie wilde Belinfante haar persoonlijke geschiedenis voor een breder publiek uitgeven. Om die huidige situatie beter te begrijpen werd er een tweede deel aan toegevoegd. Dat werd Naar de bovenwereld. Beide delen zijn als twee kanten van een medaille in één boek samengebracht, en dat geheel is een aangrijpend, indrukwekkend boek geworden.
Judith Belinfante – uit de onderwereld – Naar de bovenwereld
Het is vandaag vrijdag de dertiende, en het wordt langzaamaan traditie dat ik hier de dertien bekendste vormen van bijgeloof voor je op een rijtje zet, met een verklaring erbij.
Bijgeloof in dertien stappen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6277 is een buitengewoon geraffineerd spel van optische illusies, waarbij een kleine verschuiving van je focus er al voor kan zorgen dat je naar een totaal ander beeld zit te kijken. Is het witte vlakje bijvoorbeeld een gat of een vlak dat licht vangt?
Holly’s stempelgrafiek nummer 6278 is een spel van suggestie en bedrog, en nee, het zijn zeker geen kerstballen, zoals iemand hier heel vilein suggereerde.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6279 is opnieuw een spel van optische illusies en suggesties, waarin je zonder veel moeite priemende ogen zou moeten kunnen zien. Een beetje afstand nemen werkt het beste hier.
Een driedubbelalbum van de Belgische elektronicatovenaar Vidma Obmana bracht me als recensent in de problemen – ik viel namelijk steeds in slaap als ik er naar luisterde. Dan begon ik een dag later weer waar ik in slaap gevallen was en dan viel ik na een klein kwartiertje toch weer opnieuw in slaap. Toch wil ik dit album hier omhoogsteken, want ik wil toch even uitleggen waarom ik het bijzonder goed vind.
Vidna Obmana – Twilight of Perception Redux 1990-1998
Holly’s stempelgrafiek nummer 6274 is een spel van optische illusies, suggestie en bedrog. Het kan even duren voordat alles hier op zijn plek valt, maar geduld wordt beloond.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6275 laat zich wat moeilijker veroveren. Maar voor iedere kijker die de moeite neemt met wat meer tijd en aandacht te kijken lijkt me dat geen enkel probleem.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6276 is na de vorige wat gemakkelijker te doorgronden, zeker als je eerst even inzoomt, want dan krijg je vrij snel greep op dit losse spel van optische illusies. Neem er wel even de tijd voor om alle kanten te bekijken, want staand werkt hij toch weer anders dan liggend.
Het universum Aquilon wordt bevolkt door vijf volkeren, die allemaal hun eigen stripreeks kregen, allemaal even fascinerend en goed. Van de Dwergen is zojuist het drieëntwintigste deel verschenen, maar maak je geen zorgen, je kunt het gewoon los lezen. De dwerg kapitein Ararun werkt samen met zijn partner kapitein Antalya, een blauwe elf, en bij het onderzoeken van een reeks gruwelijke moorden ontdekken ze dat de machthebbers geen schone handen hebben. Dat levert een subliem getekend, geweldig verhaal op – een absolute aanrader voor elke fantasy-liefhebber.
Dwergen 23 Ararun en de blauwe razernij
A Chance Meeting oftewel “een toevallige ontmoeting” is een van de opmerkelijkste en geweldigste boeken die ik de laatste jaren in handen heb gekregen. Rachel Cohen schreef het, en je kunt je nauwelijks voorstellen hoeveel onderzoek en leeswerk eraan vooraf is gegaan, en hoe ze heeft zitten puzzelen om alles rond te krijgen, maar op een wonderbaarlijke manier is haar dat gelukt. Toevallige ontmoetingen tussen Amerikaanse kunstenaars, fotografen, schrijvers, staatslieden, dichters en noem maar op. Cohen weet er verhalen van te maken die je vanaf het eerste moment geboeid zit te lezen, en die je meteen ook aan het denken zetten over je eigen “toevallige ontmoetingen” die je leven een onverwachte of beslissende draai hebben gegeven.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6271 is een spel van suggestie en bedrog, waarbij je van een afstandje vrij gemakkelijk ogen of zelfs complete hoofden kunt zien, die vervolgens lijken te verdwijnen als je dichterbij komt. Kijk er maar eens wat langer en zorgvuldiger naar.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6272 is iets ongrijpbaarder, maar ook hier is langer kijken de oplossing – dan verschijnt de diepte en valt uiteindelijk alles op zijn plek.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6273 is een mooi voorbeeld van kantelkunst, want deze verandert wezenlijk van karakter als j hem gaat kantelen, dus maak alsjeblieft gebruik van de galerie en neem er even de tijd voor.
Nadat de Duitse troepen begin 1940 België veroverd hadden zaten veel Britse soldaten in dat land vast, want de havens konden ze niet meer gebruiken om naar Engeland terug te keren. Wat nu? Een jonge vrouw zette samen met een iets oudere man een ontsnappingsnetwerk op dat voor een heel groot deel draaide op jonge vrouwen, die Britse piloten van België naar het Spaanse Baskenland evacueerden. Het verhaal wordt verteld door een oude dame die toen een meisje van veertien was die een belangrijke rol speelde in het netwerk.
Het Netwerk Comète – Ontsnappingsroute voor geallieerde piloten
Pianist Kees Molhoek en saxofonist Bo van de Graaf spelen al jaren samen, en hun repertoire varieert van klassieke stukken via smartlappen tot improvisatie, waarbij de improvisatie uiteindelijk toch het meest bevredigend leek te worden. Op Hit & Run hoor je eerst een tamelijk eigenzinnige en opmerkelijke interpretatie van de derde symfonie van Brahms, in het titelnummer kun je genieten van pure improvisatie, beide bijzonder leuk.
Bo van de Graaf en Kees Molhoek – Hit & Run
Vandaag ook weer een van mijn schaakbordschilderijtjes, dit keer geschilderd met witte, blauwe, rode en zwarte acrylverf. Deze ziet er ook erg goed uit als je hem op de punt zet, maar dat kon ik hier helaas niet laten zien.
Holly’s schilderijen – december 2024 – nummer 3
Holly’s stempelgrafiek nummer 6268 is weer een spel van suggestie en bedrog, waar je een doos koekjes in kunt zien, maar ook een abstract spel van optische illusies.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6269 ziet er op het eerste gezicht uit als een verzameling gladgeschuurde stenen. Pas als je wat beter kijkt zie je dat je voor de gek gehouden wordt, en dat je weer met een spel van suggestie en bedrog te maken hebt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6270 is een variatie op een thema, waarin optische illusies weer een rop spelen. Een beetje afstand nemen en wat langer blijven kijken dan je voor een beeldscherm gewend bent, dat zijn hier de wezenlijke tips.
