Tijdens een opruimactie kwam ik een stukje tegen van Karel van het Reve dat ik bewaard had en dat ik meteen even ging herlezen. Toepasselijk, zo bleek al snel, want het ging over het herlezen van boeken. Karel verbaast zich er over dat zo weinig mensen boeken herlezen, omdat iedereen wel steeds opnieuw naar muziek luistert die hij mooi vindt, of naar favoriete kunst kijkt. Hij vergelijkt Somerset Maugham, die mensen die boeken herlezen een beetje dom vindt, met iemand die een raam dichtmetselt als hij het uitzicht eenmaal gezien heeft.

Van het Reve zegt dat hij maar drie mensen kent die boeken herlezen, hemzelf meegerekend, en geeft vervolgens zijn eigen, zeer gevarieerde lijstje. Nu kende ik in ieder geval al één lezer die elk jaar een boek herlas, dat was mijn vader – hij las De Heer van Jericho van de Limburgse schrijver Edmond Nicolas ieder jaar wel een keer in een op het laatst helemaal stukgelezen Prisma Pocket. Ik heb het boek één keer gelezen en vond het aardig, maar ben het naar aanleiding van het stukje van Karel nog een keer gaan lezen, en moet bekennen dat ik het meer ging waarderen. Het is weliswaar een knusboek, maar het overstijgt toch wel degelijk het niveau van de streekroman.

Boeken die ik elk jaar herlees heb ik niet, maar er zijn wel een paar boeken die ik een of meerdere keren herlezen heb, en ik moet zeggen dat die lijst net als bij Karel van het Reve een merkwaardige mengeling van “grote literatuur” en ordinaire lectuur oplevert.

Hier is mijn lijstje:

• Karel van het Reve – Uren met Henk Broekhuis
• Margery Sharp – The Lost Chapel Picnic & The Eye of Love
• C. Buddingh’ – alle dagboeken
• Mario Vargas Llosa – Het Gele Huis
• Ved Mehta – The Ledge Between the Streams
• Stefan Themerson – Tom Harris
• Jan G Elburg – Gedichten 1950-1975

Er zijn er nog wel meer, zo ging ik op een bepaald moment een aantal favoriete jeugdboeken in de originele taal (het Engels) herlezen, en dat was vaak een echte herontdekking.