Steven Kamperman is met voorsprong de veelzijdigste en avontuurlijkste rietblazer die ik ken. Hij vormde met Behsat Ûvez de kern van het wereldfusie-ensemble Barana, zat in het Balkanorkest Carlama Orkestar, ging met HOT, Het Orgel Trio, terug naar de oerjazz van Charlie Parker en co, maakte een geweldig album met de Franse draailiervernieuwer Valentin Clastrier, schreef maar liefst twee opera’s, Hildegard en Roodhapje, maakte met het Horizon Trio schitterende wereldfusiejazz, liet kermis en jazz bij elkaar komen op Carrousel, bracht Europa op een unieke manier samen in Neoropa, maakte met City Maps een muzikaal portret van de grote stad, en dan vergeet ik nog behoorlijk wat, maar als introductie leek dit me wel indrukwekkend genoeg.

Van november 2022 tot en met februari 2023 was Kamperman als “artist in residence” in het Van Doesburghuis in Meudon bij Parijs. Dat bleek een inspirerende plek te zijn, want hij componeerde er drie grote werken. Een daarvan is Maison Moderne, dat hij ter plekke heeft opgenomen. Het is een suite waarin Van Doesburg, Mondriaan, hun geometrische vormen en primaire kleuren en de bijzondere architectuur duidelijk doorklinken, waarbij ook het feit dat Mondriaan een fervent danser was, wordt meegenomen.

De composities van Kamperman worden uitgevoerd door Kamperman zelf op klarinet, Oene van Geel op viola, Albert van Veenendaal op (geprepareerde) piano en Paul Jarret op elektrische gitaar, en dat kwartet zorgt er voor dat de muziek van Kamperman ook echt tot leven komt, want we hebben hier met vier avontuurlijke virtuozen te maken, die kunnen spelen met ritmes, waarbij je met open mond zit te luisteren hoe ze het voor elkaar krijgen om niet van elkaar in de war te raken – razend ingewikkeld, maar ogenschijnlijk simpel, dat krijgen alleen echt goede musici die elkaar volledig aanvoelen voor elkaar.

De muziek is gecomponeerd, maar er is duidelijk ruimte voor improvisatie, en je kunt het weliswaar jazz noemen, maar net zo goed hedendaagse avant-garde – ik hou het zelf gewoon op vier musici die enthousiast samen op avontuur gaan.

De suite is zeer gevarieerd – je zou het kunnen zien als een rondleiding door het Van Doesburghuis met een paar intermezzo’s (als Mondriaan even de Charleston danst bijvoorbeeld). Alles werd in het Van Doesburghuis opgenomen in de ruimtes die als inspiratie dienden, en dat eindigt in het kleine ketelhuis. Die laatste minuut wil ik je niet onthouden, want die vind ik zelf bijzonder mooi als afsluiter van deze prachtige suite.

Een geweldige suite, gepassioneerd uitgevoerd door vier sublieme musici, die duidelijk met onvoorstelbaar veel plezier samen hebben zitten spelen. De cd zit verpakt in een heel mooi hoesje, dus die is het aanschaffen meer dan waard. De cd werd tijdens de Zomer Jazz Fiets Tour gepresenteerd, en na de eerste van de twee sets waren de zestig cd’s die Kamperman had meegenomen al bijna allemaal verkocht, tot lichte verbijstering van Steven: “Wie koopt er tegenwoordig nog cd’s?” Antwoord: zo goed was het concert dus. Aarzel dus niet te lang en schaf ook een cd aan.

Luister hier naar een paar fragmenten: