Componist Steven Kamperman is een van de beste klarinettisten die ik ken, en zeker de avontuurlijkste, dus bij elk nieuw album van hem zit ik handenwrijvend klaar, zeker als hij ook weer eens een waar droomteam om zich heen verzameld heeft – de Vlaamse trompettist Bart Maris en bassist Dion Nijland in dit geval, plus de jonge Gronings-Rotterdamse gitarist Jorrit Westerhof. City Maps is dan ook weer een energieke aanrader geworden, met muziek die de veelzijdigheid van Kamperman laat zien zonder dat het een chaos wordt, integendeel zelfs – het is een schitterend, afgerond, compleet subliem album geworden. Een juweeltje.

Componist, saxofonist en klarinettist Steven Kamperman zag ik voor het eerste spelen tijdens een buitenoptreden van Barana, ergens buiten Arnhem, op een regenachtige dag, met het publiek onder een groot tentzeil aan de ene kant van een grindpad en de band onder een tentzeil aan de andere kant.  De band was fantastisch en Kamperman was geweldig, en vanaf dat moment ben ik hem altijd blijven volgen in al zijn muzikale avonturen.

En dat waren er nogal wat – alleen al de verschillende versies van het fantastische wereldfusieorkest Barana, het Carlama Orkestar, en daarna de verschillende samenwerkingsverbanden die Kamperman aanging, Neoropa met onder meer Michel Godard, een geweldig concert in een kerkje op het Groninger platteland samen met Sebastian Demydczuk en Michel Massot, het fantastische Fabuloseries dat hij maakte samen met draailiervirtuoos Valentin Clastrier, het Horizon Trio was weer een totaal ander avontuur, met een zangeres en een jazzgitarist, net als het energieke en feestelijke Carrousel, dat op een humoristische manier muziek van de straat naar de geïmproviseerde jazz trok. Nog meer jazz in HOT, Het Orgel Trio, waarin het kerkorgel centraal staat, bespeeld door Berry van Berkum. En dan was er nog de opzienbarende uitstap naar de wereld van de opera – Roodhapje, volledig gecomponeerd door Kamperman, en Hildegard Opera, waarin hij de muziek van Hildegard van Bingen combineert met zijn eigen composities. Een huzarenstukje.

Dit om even aan te geven dat Steven Kamperman een van de veelzijdigste en interessantste componisten en blazers van dit moment is. Voor elk nieuw album ga ik dan ook handenwrijvend zitten.

City Maps is geen album maar een reis! En de kaart krijg je erbij geleverd. De composities zijn van Kamperman, die zelf alt- en b-flat klarinet en drums (!) speelt, maar de rest van het kwartet is ook zonder meer opmerkelijk te noemen, want we hebben hier te maken met een waar dreamteam.

Bart Maris, die hier trompet en piccolotrompet speelt kennen we van Jaune Toujours, de band die hij met zijn broer Piet runt, maar ook Maris is een avontuurlijke speler die je overal, door heel Europa, kunt tegenkomen, onder meer bij Spinifex, Bulliphant,  maar we hoorden hem ook spelen bij Esteban Murillo en hij is vast bandlid van Electric Barbarian. Ook zagen we hem een keer aanschuiven bij het lederhosenjazzcombo Max Nagl Wum! Zack! wat het allemaal meteen een stuk leuker maakte. Ook iemand die ik al jaren volg dus.

Dion Nijland is een van de beste bassisten die ik ken. Hij speelde al vaker met Kamperman samen, maar had ook zijn eigen Bende van Drie, met een accordeonist en een saxofonist. Hij speelde ook in gitariste Corry van Binsbergen’s band Vanbinsbergen Playstation en maakte een geweldig solo-album.

Jorrit Westerhof, de gitarist, was voor mij de grote onbekende, maar dat ligt aan mij, want hij blijkt al een paar jaar behoorlijk actief, speelde onder meer met Eric Vloeimans, Han Bennink en Michael Moore, en als Steven Kamperman je vraagt moet je wel goed zijn, haha. Dat blijkt ook wel.

City Maps zou je kunnen zien als een muzikaal portret van de moderne stad. Je begint op de Grand Boulevard en komt onderweg onder meer langs de Harbour, de Old Bridge, Marktplatz, Subway, Dance Hall, Mall en Railroad Yard. De muziek is al net zo gevarieerd als je zou verwachten, met felle en weerbarstige stukken, maar ook heerlijke lyrische, melancholieke passages, strak modern en swing jazz naast elkaar, rock en minimal, en doordat we hier te maken hebben met virtuoze musici die de ruimte die er voor improvisatie is ook nemen is het album spannend van begin tot eind.

Hecht en compact, en tegelijk luchtig en vrolijk, energiek en melancholiek – en zeker een album om vaker dan één keer te beluisteren, want deze muziek geeft zich na één enkele draaibeurt echt nog niet helemaal gewonnen. Een sublieme aanrader!

Luister hier naar een paar fragmenten: