Peter Bügel is op zaterdag 17 augustus 2013 volkomen onverwacht overleden aan de gevolgen van een hevige hersenbloeding. Een dag later verscheen hier, omdat ik me niet bewust was van zijn overlijden, de laatste column die hij me een paar weken eerder al had toegestuurd. Het zou dus echt zijn allerlaatste column voor dit magazine zijn.

Hieronder vertel ik hoe het contact met hem tot stand kwam. Dat contact vond al de ruim acht jaren dat Bügel columns leverde voor moors magazine altijd alleen maar via e-mail plaats, maar ik heb de indruk dat we wederzijds het gevoel hadden met een geestverwant van doen te hebben – ik vond en vind zijn columns niet alleen bijzonder geestig, maar ook prikkelend, wáár en tijdloos. Klik maar eens een willekeurige column aan in de lijst hier links, ga lezen en verbaas je over het feit dat hij soms na jaren nog steeds gelijk heeft.

Peter wist dat ik een magazine maak dat absoluut niet commercieel is, en dat er geen spoor van reclame in te bespeuren valt, dus van betalen wou hij niet weten. Ik stuurde hem wel, nadat ik met enige moeite zijn muzikale smaak wat had gepeild, regelmatig wat cd’s toe, als blijk van waardering. En de columns bleven al die jaren gestaag komen, met een verbazingwekkende, onverminderd hoge kwaliteit.

We zullen je enorm missen, Peter! Je scherpe geest, je humor en je relativeringsvermogen, maar we laten je colums hier staan, want tijdloos zullen ze nog wel een tijdje blijven, vermoed ik.

Over Peter Bügel en hoe hij columnist werd voor moors magazine

Een van de leukste en interessantste Nederlandse columnisten vond ik altijd Peter Bügel – hij wist me steeds weer aan het denken te zetten en te prikkelen, terwijl hij me ook aan het lachen kreeg. Hij schreef stukjes in het Parool, de Volkskrant en HPdeTijd, maar op een bepaald moment hield dat op. Er bleek een plagiaatskwestie achter te zitten – Bügel had blijkbaar iets te nonchalant uit buitenlandse onderzoeken geciteerd. Ik zag het probleem eerlijk gezegd niet zo, want het aantrekkelijke van zijn stukjes was juist dat hij vaak aan de hand van onderzoeken en stukken van anderen zijn eigen tegendraadse mening formuleerde.

Vorige week (ergens in 2004) kwam ik bij het uitruimen van mijn boekenkast een knipsel tegen – ik had welgeteld één column van Bügel bewaard. Bij herlezing dacht ik “Hoe zou het nu met Peter Bügel zijn, en zou hij nog steeds publiceren?”
Via internet vond ik zijn e-mailadres en stelde ik diezelfde vraag. Tot mijn grote verrassing kreeg ik meteen dit antwoord – “Beste Holly, met veel genoegen heb ik je internetkrant bekeken. Ik heb tegenwoordig een pagina in de Nederlandstalige Scientific American en in G, het vakblad van de GGD. Wanneer je dat leuk lijkt kan ik altijd (bestaande) columns in jouw krant plaatsen.”

Dat was een aanbod dat ik niet kon laten schieten, dus vanaf dat moment, ergens in 2004, tot zijn onverwachte dood eind augustus 2013 publiceerde ik in moors magazine de columns van Peter Bügel. Hieronder het knipsel dat me weer op zijn spoor zette, en hier links de links naar alle vierhonderd columns die hij me in al die jaren stuurde.